Anlıyor muyuz şimdi bu vatan kimin?

Millet olarak dünden bugüne hep şehit kanlarıyla yoğrulmuş harcımız.
Biz o ateşte pişerek bugünlere gelmişiz.
Çeliğimize su yerine kan verilmiş.
Her defasında daha bir bilevlenip daha bir alevlenmişiz.
Her yanımız albayrağa dönmüş.
Artık bütün kadınlarımız şehit anası, bütün erkeklerimiz şehit babası, hepimiz şehit yakınıyız var mı dahası?

12 askerimiz daha şehit düştü. Toprağa 12 çekirdek, 12 civan, 12 kahraman düştü. Birgün çınar olup dönecekler. Askere tetik çeken eller kırılsın. Teröre ve ona destek verenlere lanet olsun. Anlıyor muyuz şimdi bu vatan kiminmiş?

Rahmetli Şair Orhan Şaik Gökyay’ın dizelerinde olduğu gibi.

"Bu vatan, toprağın kara bağrında
Sıradağlar gibi duranlarındır;
Bir tarih boyunca, onun uğrunda
Kendini tarihe verenlerindir...

Tutuşup: kül olan ocaklarından,
Şahlanıp: köpüren ırmaklarından,
Hudutlarda gaza bayraklarından,
Alnına ışıklar vuranlarındır...

Ardına bakmadan yollara düşen,
Şimşek gibi çakan, sel gibi coşan,
Huduttan hududa yol bulup koşan,
Cepheden cepheyi soranlarındır...

İleri atılıp sellercesine,
Göğsünden vurulup tam ercesine,
Bir gül bahçesine girercesine,
Şu kara toprağa girenlerindir...

Tarihin dilinden düşmez bu destan:
Nehirler gazidir, dağlar kahraman,
Her taşı bir yakut olan bu vatan,
Can verme sırrına erenlerindir...

Gökyay'ım ne yazsan ziyade değil,
Bu sevgi bir kuru ifade değil,
Sencileyin hasmı rüyada değil,
Topun namlusunda görenlerindir..."

Millet olarak hep cepheye gitmiş, cepheden gelmişiz. Yüzlerce yıl pas tutmamışız. Düşmana karşı pas tutmayanlara, asla yas ta tutturamayacaklar. Hayır, hayır acımızdan zevk alamayacaklar. Bütün dünya bir kez daha bizim binlerce yıllık birlik ve beraberliğimize tanık olacaktır. Tarih bir kez daha bu konudaki duyarlılığımızı ve bütünlüğümüzü yazacaktır. Kimsenin kuşkusu olmasın, hiçbirinin kanı yerde kalmayacaktır.

Şehitlerimize rahmet dilerken Türk Silahlı Kuvvetlerimizin, şehit yakınlarının ve Yüce Milletimizin başı sağ olsun diyorum.