Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

05 Mart '13

 
Kategori
Öykü
 

Anna'nın hikayesi...

Anna'nın hikayesi...
 

Karakterde gözümde hemen hemen böyle bir şey bir saat boyunca kafamdaki resme kim uyar diye aradım durdum işte Anna!,gerçeği arayan,hüzne fazlasıyla doyan Anna ...


Gözümü o sabaha açtığımda, ruhum derin duygularla çalkalanmaktaydı adeta. Boğulduğumu düşündüğüm yatağımdan doğrulup, doğruca evimize yakın olan o ormanlığa doğru koşmaya başladım...
Bir süre kadar son nefesimi verircesine koştum, elbisem çalılara takılıyordu, bir kaç yabani ot parçası çıplak ayaklarımı çizmekte incitmekteydi, ayağıma batan taşları ise saymıyorum bile...

Adım Anna, Bir kaç aydır bu kasabada yalnız yaşamaktayım, demek istediğim aile üyelerimden hiç biri yanımda değiller. Ben bir yazar olmak istiyorum ve bunuda sessizlikte ve huzurda bulacağıma inanıyorum. O yüzden işte bu kasabadayım şimdi. Burası huzuru bulduğum yer, etraftaki koyunların vede ineklerin boynundaki çan seslerini neredeyse her gün duyabiliyorum. Her sabah kapıma bir  şişe süt bırakan küçük Johan'ıda görüyorum. Yan evdeki çiftlik sahibi yaşlı karı kocayıda onların huysuzca çekişmelerinede çoğu kez şahit oluyorum burada. Bu bazen oldukça keyif verici geliyor bana, nitekim yalnızlığıma arada ses oluyorlar...

Telefon çalar: Ve anna yemek, yemekte olduğu masasından kalkarak telefona bakar...Arayan şehir içinden Annesidir...
Anna- Alo!
Annesi- Merhaba Anna,nasılmış bakalım bizim dahi kızımız.
Anna-Neden böyle söylüyorsun anne?
Annesi-Öyle değilmisin ama?
Anna-Şunu kes lütfen! Aksi taktirde bir daha telefona bakmamama neden olursun...
Annesi-Sakin ol tamam! Neden bu kadar fevri davranıyorsunki?
Anna-(Anna sinirli bir ses tonuyla) Benimle dalga geçercesine konuşuyorsun çünkü!
Annesi-(Biraz afallamış bir halde) Bak Anna, uzun zamandır oradasın, sanırım dört ay kadar oldu, koca dört aydan söz ediyoruz burada,(sözlerini bastırarak) ne zaman dünyaya dönmeyi
düşünüyorsun sahi?
Anna-Burada mutlu ve huzurlu olduğumu biliyorsun sanıyordum, huzuru aradım bunca zaman şimdi tam bulduğumu sanıyorken yine neden beni şehire çağırmayı
düşünüyorsun anlam veremedim doğrusu?
Annesi- Bak Anna hayatımızda bir tek sen varsın, yalnızca, kız kardeşin evlendiğinden beri tutumların tuhaflaştı,bir yazma sevdasına kapıldın gidiyorsun! (sözlerine kararlı bir hava katarak)
Gerçek hayatı daha ne kadar red etmeyi düşünüyorsun acaba?
Anna-(Sesi titreyerek cevaplar) Hiç bir zaman gerçek hayatı red etmedim,sadece anlamaya çalıştım ve sanırım anlamakla en büyük hatayı yaptım ben. Üzerime öyle bir yük bindiki şimdi
istesemde onu indiremiyorum oradan! Gerçeği aradım, bilgiyi kovaladım, gerçeğe ulaştım şimdi bilgeliğin esiriyim. Bazı insanlar nasıl oluyorda koca  hayatlarına cehaletlerini sığdırmalarına
rağmen, mutlu olabiliyorlar anlam verebilmiş değilim doğrusu? (Kararlı bir ses tonuyla) İşte tüm bunların yanıtını bulduğumda ve tüm bunları o hayalimdeki romanıma sığdırmayı başarabildiğimde
eve tekrar dönmüş olacağım.Onun dışında gelmeyeceğimi sanada babamada beyan ederim annecim koşcakal. Der ve telefonu hızlıca kapar...

Bir süre  üzgün bir şekilde ayakta kalan ve boşluğa dalan Anna kapının çalınmasıyla,irkilerek kapıya doğru yönelir...

Anna-Kim o?
Kapıdaki ses yan evdeki komşusu yaşlı huysuz çiftlerden bayan Colette'ye aittir.
Bayan Colette-Benim Anna! kapıyı aç kızım korkma...
Anna-Elbette,(der ve gülümseyerek kapıyı açar) Sizi burada göreceğimi hiç tahmin etmemiştim doğrusu biraz şaşırdım şimdi?
(Bayan Colette o pamuk saçlarıyla öylece Anna'nın kapısında durmaktadır ve buruşuk suratı ve sevecan bir tavırla Anna'ya gülümseyerek?
Bayan Colette- Moruk, hayat arkadaşıyla kavga etmiş ve sonrasında onun huysuzluğuna tahammül edemeyerek yan evden pekte uzağa kaçmış olamayan komşunu bu gece evinde ağırlamak ister misin sevigili yavrucuğum...
Anna-(Gülümseyerek)-Elbette bayan Colette sizi ağırlamak benim için şereftir,;(Şaşkın gülümsemesiyle) sizi bu evde gördüğüme gerçekten çok ama çok sevindim...
...................................................................................................................................
Devam Edecek, siz bu kısmı okuyor olduğunuzda ben büyük ihtimal devamını kurguluyor ve yazıyor olacağım sevgilerle, ve unutmadan hissederek okursanız
şayet yaşayabilirsinizde,nitekim ben önce hissediyorum sonra yazıyorum... Kısa Senaryo,Öykü Tadında-Yazan-Edibe Toğaç...

 
Toplam blog
: 153
: 534
Kayıt tarihi
: 14.02.12
 
 

28.05.1988 Adana doğumluyum ve Adana'da yaşamaktayım! Yazar&Şair '' Başka türlü seviyorum ben seni'..