Anne babalık da bir nevi esaret

Çocuğunuz olduğu andan ölünceye kadar anne babasınız. İsteyerek anne baba olmuyorsunuz, çocuğunuz olduğu zaman bu sıfatı mecburen alıyorsunuz. Anne babalık güzel bir şey onuru gururu da var. Ama bence yaşamınızı kısıtlıyor. Bir anne, anne olmayan bir kadın, bir baba da baba olmayan erkek kadar rahat ve serbest değil. Bu etiket üzerine yapışıp kalıyor.

Hayatta bazen iyi ve güzel şeyler de insanı sıkar. Taşıdığınız etiketi ömür boyu taşımak ( ve zorunda olarak taşımak) hoş olmasa gerek. Kişilere hayatın belli bir süresinde, örneğin çocuk doğup büyüyünceye kadar (21 yaşına değinceye kadar) anne baba denilmeli.  Annelik ve babalık görev; bir karizması yok. Ya belki özel bir kadın, özel bir erkek olacaksınız. Anne baba etiketleri bu büyüyü yok ediyor.

Anne babalığın her şeyden üstün olduğunu düşünenler olabilir. Madem bu işi seviyorlar bizim çocukları da onların üzerine kaydedelim. Erkek 20 yaşından ölünceye kadar baba. Kadın da anne. Bu ne büyük bir esaret ya “kel Dursun’un babası” Toplum da bu hitapları kullanmayı o kadar çok seviyor ki, baba aşağı baba yukarı; babacığım, babaaaaa! Anneciğim! Aneeeeee!

Anne ve baba kimliklerinden rahatsız olanlar mutlaka vardır. Çocuklarımız büyüyüp 21 yaşına değdikten sonra anne baba rollerimiz sona erebilir. Ali bey de. Ayşe Hanım de. Adam baba ya, Ali bey nasıl diyeceksin! Ben kadın olayım babayla aşk maşk yaşamam. Babayla aşk mı olur ki. Baba nedir ya! Baba erkek bile değildir!

İnsanlar ömür boyu baba aşağı baba yukarı bu hitaplardan rahatsız olmuyorlar ya valla ben onlardan rahatsız oluyorum. Niye bizim Ahmet, Mehmet, Ayşe, Fatma adımız var ki. Baba deyin gitsin. Anne deyin gitsin. Ya baba olalım tamam da belli bir süre, 10–15 sene. Çocuklar büyümüş hala babayız. Ardından dede olmak var. Babayla başlıyor, dedeyle bitiyor. Nasılsa bir gün zaten baba olacağız, doğar doğmaz bize baba deyin!

Toplum o kadar geri görüşlü ki, bunları sitti sene kimseye anlatamazsın; manyak derler adama. Herkes halinden memnun çünkü herkes eski kafa. Sen çağın ilerisinde düşünüyorsun, ömür boyu “baba” rahatsızlık veriyor. Baba karizmayı bitirir. Çocuk sahibi olmak çok abartılıyor. Baba olduğu için övünenler var biliyor musunuz? Babalık insana değer katan bir meziyet. Nolmuş yani, kedi köpek de baba!

Baba için babalık neyse anne için de annelik aynı. Hatta daha fazlası. Bir kadın anne olsun, kucağına bir çocuk ver, başka hiçbir şey verme, ona yeter; gururu da hayatı da tamamdır. Annelik kadının eksik özelliklerini tamamlar. Yeteneksiz, pasaklı kadınlar çocuk doğurup anne olarak saygınlık kazanırlar. Anne olarak doğsalardı hiçbir kız evde kalmazdı. Erkekler gereğinden fazla annelik rolüne odaklanan kadınları sevmezler. Aslında bilmezler ki kendileri için de durum aynıdır.

Din, töre, geri düşünce anne babalığı kutsar… Oysa anne babalık kadınların erkeklerin hayatını kısıtlar. Örneğin baba oynayamaz, dans edemez, türkü söyleyemez, saygınlığına terstir, ayıptır yani. Anne için de durum aynı. Çocuklu bir anne ( çocukları büyümüş olsa bile) denize giremez, ayıplarlar. Anne babalık hayatı bitirir, bitirir!