Anne ben ''sibop''muyum?

Geçenlerde kızım bana “Anne sibop ne demek” diye sordu. Böyle bir kelimeyi nereden duymuş olabileceğini düşündüm ilk anda. Ona sorduğumda ise “ Sınıftaki arkadaşım bana, sen sus sibop diyor” dedi. Ona ne cevap vereceğimi inanın bilemedim. Kötü bir kelime olduğunu bir daha kullanmaması gerektiğini söyleyebildim sadece.

Kızım üç yaşından beri yuvaya gidiyor. Bu yıl okul öncesinde, yani altı yaş sınıfında. Bu olaydan birkaç gün sonra veli toplantısı haberi geldi yuvadan. Sınıfta oniki kişiler. Hemen hemen tüm çocukların velisi katılmıştı toplantıya.

Öğretmenleri yıl içindeki ders programını anlattı. Sonunda çocukların sınıfta yaptığı davranışlara sıra gelmişti. Öğretmenleri bazı çocukların oyunlar sırasında birbirlerine değişik kelimeler kullandığını, geceleri izledikleri dizilerden sahneleri sınıfta canlandırmaya kalktıklarını, hatta bir çocuğun nasıl doğduğunu bildiğini, bunu bir filmde gördüğünü söylemişti. Öğretmenlerinin anlattıklarına inanamadım. Tabii ki velilerden bazıları hemen savunmaya geçti, çocuklarını televizyonun karşısından alamadıklarını söyleyip, öğretmenden yardım bile istiyorlardı.

Acaba kim kimi inandırmaya çalışıyor. Televizyon dizilerini ertesi gün ballandıra ballandıra birbirlerine anlatan, yine bu aileler değil mi? Ben çocuğuma masal anlatıp uyuturken, diğer ailenin çocuğunun kurşunlar yağan bir diziyi seyrediyor olması ne kadar adil?

Çocuklarımız bu yaşta neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmiyorlar. Her izlediklerini, her duyduklarını beyinlerine işliyorlar. Film kahramanları onlar için birer örnek. Kahraman uçuyorsa onlarda uçmak istiyor, vuruyorsa vurmak istiyorlar. Hayal olanı ve gerçeği ayırt edemiyorlar.

Televizyondaki olumsuz dizileri ve filmleri seyretmekten başka yapacak hiçbir işi olmayan aileler yüzünden, uyarılan öğrencilerin, davranışlarını düzeltmelerini bekleyemeyiz. Çocuklarımıza ne kadar televizyon izletmesek de, istemediğimiz şeyleri öğrenmelerini engelleyemiyoruz. Belki çocuklar için değil, aileler için toplantılar yapılmalı.