Anne olacağız hepimiz

Melekler indiler yeryüzüne. Yeni bir yaşamın müjdesi için, Tanrının ışığını taşıdılar başka bir meleğin içine. Evrenin en kutsal döşeğini hazırladılar bebek için yumuşacık ve gizemli. Emanet ettiler yaşama hazırlanması için sevginin kucağına. Yıldızlar şahitlik yaptı, gökyüzünden parlayan ışıklar düştü anne adayının üstüne. Şevkat, sabır ve tanrının kutsal gücü verildi bebeğin yeni kalbi olan annenin yüreğine. Meleklik tacı takıldı yaşamın ev sahibine. Tanrının evi oldu annenin karnı.

Tanrı yarattığı insan denen mucizeyi bir anneye teslim etti ve ona yaşamın ilk kapısı olma şerefini verdi. Güneşin ilk ışıkları gibi doğduğunda dünyaya bebek, yaşama merhaba dedi annesinin kollarında. İnsan karşılıksız sevmenin ilk dersini ondan aldı. Tanrı sabrın ne olduğunu gösterdi tüm evrene, bir annenin sevgisinde. Sonsuz sevginin devamlılığı anlatıldı yaşama, büyümüş çocukların annelerinde. Çocuklar adam oldu anneler yine yavrum dedi.

Belkide onlar artık uçabildikleri için hayatın en yüksek tepelerinden, anneler ağlar gizli gizli, tutamadıkları için hala onların küçücük ellerinden. İsterlerse 50 yaşında olsun çocuklar, öpmek ister anneleri her defasında onları gözlerinden.

Melekler indiler yeryüzüne, onurlandırdılar tüm anneleri sonsuz yaşamın sevgisinde. Kimileri anne oldu kutsal görevlerinde, anne olamayanlar ışık oldu onlara yıldızlar gibi gökyüzünde. Roller değişecek sık sık bu yaşam perdesinde, üzülmesin kimse, anneliği tatmayan kalmayacak sonsuzluk sahnesinde. Ruhlar tekamül edene kadar sürecek bu oyun, huzura erelim diye Tanrının mutluluk ülkesinde.

HÜLYA KANATLI/ HÜLYALAR