Anne olunca anlarsın!

Neydi anne olunca anlayacağım? Yıllarca bu sözü birçoğumuz duymuşuzdur. İşte bu sözün anlam ve önemini gerçekten anne olunca anlıyorsun:) 

Annelik dünyanın en olağanüstü tecrübesi ama diğer taraftan da akılla yapılacak bir iş değil:) Birkere uykusuzluğa tahammül edebilme, gecenin bir vakti (bir çok kez) uyandıktan sonra tekrar uyuyabilme becerisini kazanmaktır, annelik.

Yine uykudan panikle uyanıp beşiğe koşmak ve üstü açıldı mı? nefes alıyor mu? diye defalarca kontrol etmektir, annelik.

Gaz çıkarmaktan daha mühim bir hadise olamayacağına aylarca inanmak ve her saat bıkmadan bir karpuzu kucağında dolaştırabilmektir, annelik.

Hergün bir ahtapotu giydirme mücadelesi vermektir, annelik.

Prizlerin, masaların, sehbaların, ocağın vs. yani evdeki muhtelif şeylerin aslında birer potansiyel cani olduklarını farketmektir, annelik.

Sadece zeytinyağlıların değil,tüm yemeklerin soğuk yenilebileceğini öğrenmektir, bazen yemek yemeği dahi unutmaktır, annelik.

Daha birkaç aylık bebeğe bakıp da "ilerde nasıl birine aşık olacak acaba?" kıskançlığını yaşamak ve onu üzen kadına yapabileceklerini düşünme manyaklığıdır, annelik.

Haftasonu, akşam, tatil gibi sosyal programları ayarlarken "nereye gidelim?" den önce "çocukla beraber gidilebilir mi?"sorularının cevabını bulmaktır, annelik.

Kavgayı da, romantizmi de, üzüntüyü de, kızgınlığı da uyku saatlerine denk getirebilmektir, annelik.

İlk dişlerini gördüğünde sevinçten çığlık atmak, o dişlerle ısırıldığında canı acısa dahi gülmektir, annelik.

Hareketlenmeye başladığında çok mutlu olmak ama evin içinde telaşla peşinde koşarken için için onu bağlama isteğini şiddetle hissetmektir, annelik.

Hastalandığında "iyileşsin yeterki yaramazlık yapsın" diye dua etmek, iyileştikten sonra bu duayı hafızadan silmektir, annelik.

Bütün bunlar yüzünden "birkaç gün bir yere gitsem de kafamı dinlesem" derken, birkaç saat içinde bile deli gibi özlemektir, annelik.

Kokusunu şişeye koyup da parfüm yapmayı düşlemektir, annelik.

Onun acısını, gözyaşını kendi içine çekmeyi istemektir, annelik.

Hergün geleceğe dair hayaller kurmaktır, annelik.

Birini kendinden çok sevmektir. Birgün " seni seviyorum anne" diye boynuma sarılacağı günü hasretle beklemektir, annelik.

En kötü gününde dahi asla pes edemeyeceğin bir nedenin olduğunu bilmektir, annelik.

Yani hergün küfretmek ile şükretmek arasında gidip gelen bir delilik halidir, annelik.

Bir tek gülüşüne dünyaları değişmemektir.

Tüm bunlara rağmen "iyiki anneyim" diyebilmektir.

Bir dahaki anneler gününde "anneciğim,anneler günün kutlu olsun" deyip bana sarılacağın günü iple çekiyorum oğlum.

İyi ki varsın, iyi ki hergün böyle delirtiyorsun beni (bizi)  :)

Tüm annelerin, anneler günü kutlu olsun...