- Kategori
- Şiir
Anne özlemi
yorgunkalemim
Bir zamanlar sen vardın,
Sarılıp boynuna koklardım seni.
Yanaklarımdan öper okşardın beni.
Sıcacık gülüşünle güneşim olurdun hep,
Şimdi, güneşim karanlık oldu anne…
Anne, hüzün nedir bilmezdim hiç,
Her günüm bayramdı benim,
Yanında uyumak en büyük huzurdu benim,
Sen benim her şeyimdin anne,
Şimdi, güneşim karanlık oldu anne…
Anne, geceleri kalkar üstümü örterdin hep,
Biraz üşütsem günlerce başımda beklerdin.
Sıcacık ellerinle şifa verirdin hep,
Sen varken dert nedir bilmezdim hiç,
Sen varken güneş doğardı üstüme anne,
Şimdi, güneşim karanlık oldu anne…
Bir zamanlar özlem nedir bilmezdim anne,
Dokunduğun yerde gül biterdi anne,
Şimdi özlemeyi, öğrendim anne,
Güneş, günümü aydınlatmıyor anne
Sohbet edecek kimse yok anne,
Seni çok özlüyorum;
Beni güneşsiz sensiz bıraktın anne,
Şimdi, güneşim karanlık oldu anne…
Yorgun Kalemim