Anne ve çocuk...

Ne mükemmel bir ilişkidir değimli?

Bir annenin evlada ve kıymet bilen bir evladında anneye duyduğu sonsuz sevgi, aşk….. Adına ne derseniz o ilişki işte.

Ben genelde bu ikilinin ilişkisine aşk ilişkisi gibi bakıyorum.

Açıklayayım bunu; daha önce de sevgi ve aşk konusunda bazı yazılar yazmıştım ve aslında sevgini aşktan daha sonsuz olduğuna inanan bir insanım. Ama bir annenin(tabi gerçekten evladı kendi için kıymetli ve bir tanecik olan bir anneden bahsediyorum) evladına duyduğu şefkat, anlayış, güven, sevgi vs… Yeryüzündeki hiçbir sevgide mevcut değildir. Bu nedenle ben bunu sevgiden de ötede aşk diye nitelendirmeyi daha uygun buluyorum.

Hep derim aşık olan insan mantığını ikinci plana ister istemez atar, aşık olduğu kişiye karşı hiçbir zaman anlayışla yaklaşamayacağı bir çok şeyi hoş görür hale gelir, kısacası; kendinde her anlamda ciddi şekilde tolerans da bulunur. İş böyle olunca kendi kişiliğini bu kadar değiştiren insan kendisini özleyip kendi özüne döndüğü zamanda da aşk bitmiştiiirrr……

Ben aşka bu şekilde yaklaştığım için böyle geçici bir heves yerine her anlamda sınırlarımda davrandığım sevgiden yanayımdır çünkü o daha sonsuz gelir bana.

İş anne çocuk ilişkisinde böyle değil. O aşk her şeyiyle hiç bıkmadan usanmadan sonsuza giden bir aşk.

Düşünsenize, anneniz size hamile olduğu andan itibaren aslında ona sıkıntı vermeye başlıyorsunuz, mesela kadın ne eğile biliyor sizin yüzünüzden, ne rahat uyuyabiliyor, ne de rahatça istediği gibi giyinebiliyor vs… Yani daha dünya gelmeden annemize dünya kadar sıkıntı veriyoruz ama bir an bile ‘’sıkıldım bundan doğmasın’’ demiyor ki bizi dünya ya getiriyor. Tabi daha başlangıçtan bizimle uğraşmaya gönüllü olana anneciklerimiz ilerde başına açacağımız (her çocuk kendince iyi kötü ananeye sorunlar yaratır yani:) )her soruna da o andan itibaren seve seve gönüllü olmuştur.

Siz ilerde, şimdi onun sevmediği sevmeyeceği bin tane şey yaparsınız, size kızar, sizi uyarır, elinden gelen her şeyi yapar. Sizinle arkadaş olur, size sevgili olur, aradaki kuşak farklılıklarını bildiği halde size en yakınınız olmak için her zaman gönüllüdür. Sizi sizden iyi anlar, sizinle sırlarını paylaşır, size en sadık dost olur….. Ve bundan bir günde şikayetçi olmaz, siz onun bu yaptıklarına ve yapacaklarına rağmen kalbini ne kadar da kırsanız o sizden asla vazgeçmez.

Hatta öyle ki;biz bazen annemizin hep arkamızda olacağını en yakınımız olacağını bildiğimiz için göz göre bazı yanlışlar yapmaktan hoşlanırız sanki. Hatta biz bazen ona kızarız kendimiz suçluda olsak vs....

Ama şu var ki ne yapsak nasıl yapsak da annemiz hep bizim en iyi koruyucumuzdur ve bundan sonsuza dek vazgeçmeyecektir. Bunun güvencesi de bizi en cesur yapan hayat sigortamızdır.

Ben kimseyi bilmem, kimse için bir şey diyemem aslında ama bir tavsiyede bulunmadan da duramayacağım herkese: Lütfen bizi bu kadar seven annelerimizin kıymetini bilelim ve onlara onları ne kadar sevdiğimizi söyleyelim…

Ben canım annemi çok seviyorum bazen ona kızıyorum, çoğunlukla da kızdırıyorum onu ama onu çok çok çok seviyorum.İ yi ki onun gibi tatlı bir anneye sahibim…

SENİ ÇOK SEVİYORUM ANNEM….