Anne

ANNEM’ e

Dördümüzün tek fotoğrafını çerçevelettim, iş yerimde masamın üzerinde duruyor.1990 yazında ilk evimde çekilmişti. Camın önündeki ikili koltuğa oturmuşuz. Arkadan güneş vurmuş yüzlerimiz biraz belirsiz, hayaletler gibi. Koltuğa dayanmış bastonu, başında kendi işlediği oyalı beyaz yemenisi anneannem, kucağında kızımla oturuyor. Çiçekli basma entarisinin üstüne artık yünlerden ördüğü yeleği giymiş. Dişlerini takmamış, bebek gibi gülüyor.

Annem sağ tarafına oturmuş. Koltuğun ucuna zarifçe ilişivermiş, hemen kalkacakmış gibi. Bebeğin maması vardı ocakta kokusu geliyor. Kırlaşmış saçlarını topuz yapmış. Kahverengi tayyörü var üzerinde. Ceketini koltuğun kenarına bırakmış. Krem rengi gömleğinin yakasından inci kolyesi parlamış. İncilerin bir kadını taşıyacağı yaş otuzdur diye kolyeyi doğum günümde bana verdi. Kullanıyorum ve bekliyorum. Annem kolunu anneannemin omzuna atmış, başını başına yaslamış. Gözlerinin anlamı karışık gülümsüyor. Bu fotoğrafına ne zaman baksam çok sevdiği bir şarkıyı hatırlatır yüzündeki ifade “…seneler doldurmuş gamzelerini ama gözlerine dokunmamış yar…”

Ben koltuğun kenarına tünemişim. Üzerimde kot pantolon tişört saçlarım özensizce atkuyruğu yapılmış. Ne kadar gençmişim. Anneanneme yaslanıp çenemi başına koymuşum. Doğumun tombulluğu yanaklarımda daha. Yeni anneyim. Mutlu, kaygısız gülüyorum. Bir elim kundaktaki bebeğin başında. Büyürken annemle yaşadığım serüvende şimdi roller değişmiş annemi anlamaya başlamışım.

Seneler evvelki bir mayısın tam ortasında geldi anneannemin vefat haberi. Bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyordu. Son sözleri “rahmet yağıyor deden beni almak için gecikecek” olmuş. Annem hastaneden arayıp “anneannen öldü kızım” demişti. O zaman anlamamıştım söylediği cümleyi. Şimdi annemi hasta gördüğümde sisli hafızanın garip oyunlarından biri, sık hatırlanmayanların arasından üç kelimelik cümleyi söylenmemiş ve düşünülmemiş anlamlarıyla beraber çıkarıvermişti. Annem öldü kızım diyememişti. Dese anlar mıydım? 40 yaşında hayatımın, benliğimin, kadınlığımın dönüm noktasındayım. Ben kızıma diyebilir miyim? Annem öldü kızım…

Yıllar uzun, veda geç olsun. Seni seviyorum annem.