Anneler günü hediyesi "yarım kilo bisküvi"...

Sabah erkenden uyandı küçük kız. Aslına bakarsanız pek uyuyamamıştı da. Elini, yüzünü yıkayıp giysilerini değiştirdi. Tarifi imkansız bir heyecan duyuyordu. Anneciğinin hazırladığı kahvaltıyı bir çırpıda bitirdi. Kahvaltıda da tandır ekmeği ve Nogay çayı vardı. (Nogay çayı; bol süt ve bir miktar çayın karışımı ile elde ediliyor, tuz, karabiber ve tereyağı ilavesiyle ve içine tandır ekmeği doğranarak kaşıkla yeniliyor)

Annesi rutin işlerine gömülmüştü yine. Ablaları da ona yardım ediyorlardı. Mayıs ayında olmalarına rağmen, hava da bayağı sıcaktı. Yaşadıkları bölge itibariyle baharı pek yaşayamıyorlardı. Nasıl da yoruluyordu anacığı. Bazen onun kendisini hiç farketmediğini dahi düşünüyordu. Üzülüyordu içten içe. İstiyordu ki annesi onunla oyunlar oynasın ama o hep çalışıyordu. 

Nihayet bugün beni farkedecek diye düşündü küçük kız. Dün okulda öğretmeni "Anneler Günü" diye bir günden bahsetmişti. Annelerimizi sevindirelim demişti. O da karar vermişti o anda, annesini sevindirecekti. Hem belki de o anda annesi de onu farkedecekti. Belki sarılıp öperdi de...

Ne yapmalıyım diye düşünmeye başladı. Galiba en güzeli ona bir hediye almak dedi kendi kendine. Yaşadığı yerin köy olması nedeniyle de, ne alabileceği konusunda sıkıntı duymaya başladı. Üstelik hiç parası da yoktu.

Aklına gelen ilk şeyi uygulamak üzere harekete geçti. Hemen ayakkabılarını giydi ve kimseye farkettirmeden köyün iki bakkalından biri olan "Ahmet Emmi" nin bakkal dükkanına doğru yürümeye başladı. (Emmi=Amca)

Ahmet Emmi küçük kızı görünce "Gel bakalım Ayşegül, ne istiyorsun?" dedi. Ayşegül utanarak, " Ahmet Emmi, bugün anneler günü, annem için yarım kilo bisküvi alacağım ama param yok, sonra babamdan alsan olur mu?" dedi. O gün için Petibör bisküviler vardı piyasada. Büyük kare kutularda satılır, arzu eden kilo ile alabilirdi. Ahmet Emmi gülümseyerek bisküviyi tartıp bir kese kağıdına koydu ve verdi eline Ayşegül'ün.

Ayşegül uçarcasına geldi eve. Annesi bahçede çalışıyordu. Yavaş yavaş yaklaştı annesine. "Anne" dedi, "Bu gün anneler günüymüş, ben de sana o nedenle hediye aldım"...Annesinin gözlerine baktı, o anda gördüğü ışığı bu güne kadar hiç görmemişti annesinde. Bu, annesinin de aldığı ilk anneler günü hediyesi olmalıydı. Çünkü daha önce olsa mutlaka şahit olurdu. Annesi sevgiyle okşadı Ayşegül'ün saçlarını, "ooo sarı kızıımm" diyerek. Annesi onu öpmemişti ama gözlerinde gördüğü ışık ve sesindeki o sevecen tınılar ona yetmişti. Annesinin onu sevdiğini biliyordu artık, hatta emindi...

Yıllar geçti aradan küçük Ayşegül büyüdü,  kendisi için ilk olan o anneler gününü hiç unutamadı.

1994 yılının Ocak ayında yitirdi annesini. MB da yayınlanan ilk şiiri  annesinin yokluğundan duyduğu acıyı yansıtıyor.

Bu gün yine bir anneler günü, tüm annelerin anneler gününü kutluyorum...13 Mayıs 2012