Anneler günü kutlanmasın!

Anna Jarvis, 1902 yılında babasını, 3 yıl sonrada annesini kaybeder. Sürekli annesi ile beraber yaşamasına rağmen öldükten sonra "Ona hayatta iken gerekli ilgiyi gösteremediği" ne inanır ve bunun ezikliğini duyar. İki sene sonra Mayıs'ın ikinci pazarında, annesinin ölüm yıldönümünde arkadaşlarını evine çağırır ve bu günün anneler günü olarak ülke çapında kutlanması fikrini ilk onlara açar. Fikir kabul görür, anneler memnun kalır, babalar itiraz etmez. Amerika'nın önde gelen bir giysi tüccarı da finansal desteği sağlar.(!)

İlk kez 10 Mayıs 1908'de, 407 çocuk ve annesinin katılımı ile kilisede kutlanır. Jarvin her bir anneye ve çocuğa kendi annesinin en çok sevdiği çiçek olan karanfillerden birer tane verir. O günden sonra temizliği, asaleti, şefkati ve sabrı ifade eden beyaz karanfil, Amerika'da anneler gününün sembolü olarak kabul edilir.

Anna Jarvis, daha ziyade dini ağırlıklı bir kutlama olarak düşündüğü bu günden ticari çıkar sağlamaya çalışanlara karşı hukuki savaş açar ve davaların hepsini kaybeder.

Çok kısa sürede diğer ülkelere de yayılan bu gün, çiçek ve tebrik kartı satışlarının tavana vurduğu bir gün olur.

1955 yılından beri ülkemizde de kutlanmayan başlayan bu günün kaldırılması gerektiğini savunuyorum.

Bugün Mardin’de öksüz ve yetim kalan çocukların sayısı 48. Milyonlarca çocuk Sosyal Hizmetler Çocuk Esirgeme Kurumunda, bir çok çocuk çeşitli sebeplerden ötürü annesi tarafından terk edilmiş. Bütün bunlara ilâveten çocuk sahibi olamayan, ya da evlilik olayını gerçekleştiremediği için anne olamamanın üzüntüsünü yaşayan, çocuğunu kaybeden kadınlarımız var. Her birinin bu günde neler hissedebileceği hiç dikkate alınmadan, salt ticari amaçla kutlanan bu günü red ediyorum!

Günler öncesinden başlayan reklâmlar, kampanyalar insanları görsel olarak şartlamakta, kendini kutlamak zorunda hissettirmektedir. Suni yaratılan bu rüzgâr kutlananı o an için mutlu etse de kutlayan için bazen angarya olmaktadır.

Çocuklarımız ile bizim aramıza böyle anlamsız günleri sokanları kınıyorum! Bugün dışında anılmayan anneler adına üzülüyorum. Çocuklar annelerini, anneler çocuklarını hiç unutmazlar… İstisnaların varlığını kabul ediyorum. Anılmak ve hissedilmek yürekte başlar. Anneler ile evlatlarının arasında öyle bir gönül bağı vardır ki yılda bir kez sunulacak dünyanın en güzel hediyesi yanında anlamsız kalır..

Bugün dışındaki tüm günler için bütün annelere kucak dolusu çiçekler, tüm çocuklara da anne sevgimi gönderiyorum.

Nur Zeynep Çelik.

9.Mayıs.2009