Anneler ve çocukları

Bugun takvim yaprağındaki cümle beni uzun süre düsündürdü. Amerikan sinema sanatçısı söylemis . " Eger çocuğunuz sizden nefret etmemişse hiç ana baba olamışsınız " der gibi .

Nefret cok aci bir kelime . Duymak istemedigim bir his . Ozellikle beni doguran , buyuten ana babama nefret duymak .... sanirim bunu kirginlik olarak , anlasmazlik ve onu yarattigi duygu catismasi olarak degerlendirmek daha dogru diye dusunuyorum . Buna nefret denilebilir mi ?

Cocuklarimla yasadigim sorunlarimi doktorumla paylastigimda bana kendi cocuklarindan soz etti . Uc kizi var ve birisi ile arasi pek iyi degil sanirim . Bir keresinde kizinin ona baksindan urkttugunu soylemisti . Ve uzuluyordu ona ne yaptim da oyle bakiyor diye yakinmisti .

Sizler hic sizi buyutenlere karsi nefret duydugunuz oldu mu ?

Benim nefretten cok kirginliklarim olmustu . Onlarda bana kirilmisti belki . Universiteye giderken bir gun kot cinsinde bir pantolon almistim . Ilk defa kendi aldigim bir pantolondu. Eve geldigimde giydim . Annem vucudunun hatlarini gosteriyor, dar degistir bunu dedi . Bu kez yanima tanidik bir ablayi verdi . Birlikte gidip degistirecektik . giitik ama aksilik bu ya bir beden buyugu yoktu . Caresiz donduk eve . Kirgindim . Bir iki saat sonra pantolunun bazi bolumlerini sokulmus olarak buldum . Kendisi terzi idi . genisletmek icin sokmustu . Kizginligim kizginliga , belki de gencligin verdigi delilikle nefrete donustu mu acaba diye simdi bile dusunurum .

Biraz once oglumla ders calisma sekli hakkinda uyarida bulunca bana bir bakis firlatti ki , dili oyle keskindi ki . Benden nefret etti mi acaba ? Etse bile degistirecek durumda degilim su anda .

Betty Davis In dedigi gibi ANNE miyim simdi ?

Yaziyi buranin tarihine gore gununde yetistirmek istedim ama yasadigim yogun duygu nedeniyle aglama istegi ile ayin 14 unu ettim . Neyse sizler icin daha ayin 13 u ...