Annelere karanfil

Neden ANNELER GÜNÜ diye bir gün seçildiğinin hikayesini ve çıkış yerini herkes biliyor sanırım.

Anmak anılmak güzel ama, neden sadece bir gün. Kendi geliri olmayan çocukları hediye almaya zorlamak bana göre haksızlık. Hediyenin parası genellikle ana babanın cebinden çıkıyor.

Burada genellikle karanfil verilir annelere. Ben de adet yerini bulsun diye verilen karanfilimi aldım ve resimledim. Iyı güzel de bana sarılan çocuklarım olsun ısterdim ya da kendi sorumluluklarını yerine getirip beni çılgına çevirmesinler isterdim.

Ilkokul dördüncü sınıfta idim. Ulukışla da yaşıyorduk o yıllarda, Ankara 'ya göçmeden önce. Hangi akla hizmet bilmiyorum ama ögretmenimiz sınıfta anneler gününü kutlamak istedi. Siirler okuyup şarkı söyleyecektik ki bu güzel bir seçimdi. Ama yiyecek vs getirilmesi önerildi. Parti yapacaktık !

Beş altı ögrenci herkesin önünde annesine hediye verdi. Hatırladığıma göre böyle bir plan yoktu. Hediye verilmesi sarılıp kucaklaşmalar...Veremeyenler şaşkın. Eve döndüğümüzde annem, rahmetlik, " Keşke yeni aldığım eşarbı paket yapsaydık da sen de onu bana orada verseydin, arkadaşlarının içinde mahçup olmasaydın." demişti.

O gün olanlar ve küçük kardeşim Ayşe nin yaptığı gelir aklıma... Annemizi yitirdiğimizde küçüktü. Birlikte büyüdük... bir ara bakkaldan yıyecek vs alıp geldiğinde para üstünü getirmemiş. Farkına vardığımda çok kızmıştım. Nedenini söyleyince içim burkulmuştu. Bana anneler gününde hediye almak için para biriktirmek için öyle davrandığını söylemişti...

Tüketim ekonomisinin çarkına kapilmışız, başka ülkelerin adetlerini taklit eder olmuşuz. ÜZÜLÜYORUM.

Annesi olmayan çocuklar, çocuğu olmayan kadınlar var. Bakıma gereksinmesi olduğu halde bakılmayan anneler, yaşlılar yurduna bırakılan anneler var...

Bizi bugüne getiren analarımıza her gün mınnet duymalı, hatırlamalıyız gerek diye düşünüyorum.

SAYGILARIMLA