Annelerin fedakârlığı...

Geçen yıl sahilde yürüyüş yaparken, ağzında bir tavuk budu olan bir kedi görmüştüm. Kedi o eti yemiyor ve ağzında taşıyordu. Aynı yönde yürüdüğümüz için kediyi devamlı olarak gözle takip ediyordum. Yaklaşık 500 metre yürüdükten sonra bir sokak arasına girdi ve o budu 3 tane olduğunu gördüğüm yavrularının önüne bıraktı. Anne kedi, yavruları kendi başlarının çaresine bakana kadar onlara karşı analık görevini yapıyordu. . Peki o yavruların babası veya babaları olan kediler yavrularının olduğundan haberleri var mıydı? Tabii ki yoktu. Çünkü erkek kedilerin  görevi dişileriyle  çiftleştiği anda bitiyordu. 

 

Peki bu durum bütün hayvanlar için geçerli miydi? Yani babaların yavrularıyla ilgilendiği hayvan cinsleri yok muydu? Aklıma önce muhabbet kuşları geldi. Yumurtadan çıkan yavrulara babaları da anneleri gibi bakıyordu. Sonra bir araştırma yaptım. Yumurtayla üreyen penguenler de de durum aynıydı. Yavruların babaları anneleri gibi  yavrularına  karşı fedakârdı. Böyle bir araştırma yapılmış mıdır? bilmiyorum ama benim gördüğüm kadarıyla yumurtayla çoğalan hayvanlarda babalar da anneler gibi fedakarlık gösteriyorlardı. 

 

Buna karşılık doğum yoluyla üreyen memeli hayvanlarda babaların görevi çiftleştikten sonra bitiyor muydu? En yakından tanıdığımız hayvanlar kedi ve köpek olduğundan, o cins hayvanların babalarının yavrularıyla ilgilenmediklerini biliyorum. Peki diğer memeli hayvanların erkekleri yavrularını koruyor muydu? Belki sürü halinde yaşayan aslanlar kaplanlar, birbirlerini koruyorlardır ama özellikle memeli hayvanlardan yavrularını koruyan erkekler olduğu konusunda bir bilgiye rastlamadım. 

 

Şimdi gelelim başka bir memeli türüne. Yani insanlara.

 

 İnsanları hayvanlardan ayıran en büyük özellik akıl ve zekadır. Doğa gereği de bütün canlılar gibi insanlar da türlerini sürdürmek için çoğalırlar. Peki bu çoğalma sırasında babaların görevi nerede başlar, nerede biter? Normal ailelerde babalar da anneler gibi sorumluluk sahibidirler. Peki sorumluluk sahibi olmayan babalar yok mudur? Babalık görevini sadece cinsel ilişki sırasında yerine getiren ve ondan sonra çocuklarıyla ilgilenmeyen, tıpkı memeli hayvanlarda örneğini verdiğim gibi babalar yok mudur?

 

Özellikle kırsal kesimde, birden fazla kadından 10 dan fazla çocuk yapan babaların içinde çocuklarının adlarını bilmeyen babalar bile olduğunu biliyorum. 

 

Yakından tanık olduğum bir aileden kısaca söz edeyim.

 

Evlendiklerinde erkek 20, kız 17 yaşındaymış. Ayrı bir ev açabilecek durumları olmadığından çocuğun anne ve babasının yanında oturuyorlarmış. Bir yıl sonra kadın hâmile kalmış. Bir gün genç bir kız kapıyı çalıp, kadına kocası Niyazi'nin nerede olduğunu sormuş. 7 aylık hâmile kadın, "Siz kimsiniz? Niyazi'yi neden arıyorsunuz?" diye sorunca, genç kız "Ben Niyazi'nin nişanlısıyım" demiş. Kadın da "Memnun oldum. Ben de 7 aylık hâmile eşiyim" demiş. 

 

Evliliklerinin ilk yıllarından beri kocası değişik kadınlarla, karısı Fatma'yı aldatıyormuş. Bu arada da kadının ikinci çocuğu da olmuş. Ekonomik özgürlüğü olmayan kadın en sonunda ağabeyinin çalıştığı Almanya'ya işçi olarak gitmiş. Kocası pişman olduğunu belirtince karısı onu da Almanya'ya aldırmış. Daha sonra çocuklarını da Almanya'ya aldıran kadın, bir süre sonra kocasının yine kendisini aldattığını anlamış. Hatta kocası başka bir kadından da bir çocuk yapmış.Tabii, ne kendi çocuklarıyla ne de başkasından yaptığı çocukla hiç ilgilenmemiş bile. Her iki kadın da çocuklarını tek başına büyütmüşler. 

 

Peki kadın bu zamana kadar neden boşanmamış diyeceksiniz?

 

Evet, bir süre sonra kadın boşanmış. Ama aradan bir yıl geçmeden yine eski kocasıyla evlenmiş. Evlendikten sonra adam yine karısını aldatmaya başlamış. Şu anda Niyazi 65, Fatma 62 yaşında. Mutsuz birer evlilik yapan çocukları da 40 yaş civarında. Kadın hayatı boyunca çocuklarına maddi ve manevi destek olurken, ayrı yaşadıkları kocası ise, şu anda kendi kızından küçük biriyle birlikteliğini sürdürüyor. Adamın geçim derdi mi? Almanya'da bu tip insanlara Devlet bakıyormuş!

 

Sorumluluk sahibi olan babaları bir tarafa bırakıyorum. Ama bu tip olaylar gerçek hayatta çok karşımıza çıkıyor. Anneler daha fedakâr ve daha affedicidir. 

 

Geçtiğimiz yıl bir gazetede -sanıyorum Milliyet olacak - anne ve babalar hakkında esprili bir yazı okumuş ve o gazete pikürünü kesip saklamıştım. Bu arada o yazıyı sizlerle paylaşayım. Bu yazıda normal ailelerde bile anne ve baba farkını görebilirsiniz.

 

Kime "ANNE" kime  "BABA" denir?"

 

"Aynı anda kendi çantasını, çocuğunun çantasını, çocuğunun oyuncak kutusunu, ayakkabısını ve hatta çocuğunu taşıyan; bir yandan da ev anahtarını bulmaya çalışan kişiye ANNE; bilgisayar çantasını karısına vererek sadece oğlunu kucaklayana da "BABA" denir.

 

"5 dakikada duş alıp 10 dakika içinde hem kendisini hem de çocuğunu hazırlayana ANNE; o 15 dakika boyunca gömleğine uygun kazak aramakla uğraştıktan sonra kapının önünde çantasını toparlayan karısına "Daha hazırlanmadın mı?" diye sorana "BABA" denir. 

 

"1 saatte üç çeşit yemek, üstüne de salata hazırlayıp bir yandan da çocuğunu yedirene ANNE; iki tane amerikan servis koyarak "Sofrayı hazırladım" diyene de BABA denir.

 

"Gecede beş kere kalktığı halde şikâyet etmeye hakkı olmayana ANNE, "Dün gece uykum bölündü oğlanın ağlamalarından" diye şikayet edene de BABA denir.

 

"Çocuğu hastalandığında sabaha kadar başında bekleyene ANNE: işten evi arayarak karısına "İlaçlarını verdin mi?" diye sorana BABA denir.

 

Kocalar için son bir tavsiye.

 

Eşlerinizin kıymetini bilin...