Annelik dünyanın en güzel ama en zor mesleği...

Annelik duygusu, bebeği ana rahmine düştüğü an başlar. Küçücük bir hücreyken o karnının içinde bir yerlerde, anne olur kadın. Ona bir şey olmasın diye hareketlerine dikkat eder. Gittikçe büyürken karnı, merakla heyecanla, o hücrenin bir insana dönüşmesini hafta hafta izler, gelişmesini takip eder.

Hareketlerini hissedince derinlerde bir yerde, bir başka mutluluktur onun için. İçinde bir insan büyütmesinin şaşkınlığıyla bir mucizenin oluşmasını izler. Karnındaki canlı kıpırtı adeta ben buradayım diye bağırdıkça güçlenir annelik hissi. Tekmelerini duymazsa eğer karnında bazen meraktan deli olur. Sağ salim kucağına alması için dualar eder, kucağına alacağı anların hasretiyle bekler bekler.

Yavrusu dünyaya geldiği an işte o zaman gerçekten annedir. Göbek bağından kesilip kucağına verildiği an yavrusu ile güçlü bir bağ kurulur. İlk kokusunu hissedişi, bebeğine ilk sarılışı yaşamı boyunca unutamadığı andır. Yanağını yanağına koyduğu an ki mutluluğu bütün sancılarını, çektiği bütün sıkıntılarını unutturmuştur. Artık mucizesi kucağındadır. Annedir artık. Dünyanın en mutlu kadınıdır.

Ardından gece bebek sesleriyle bölünen tatlı uykular, yirmi dört saatin yetmediği günler, tamamen değişen hayatı, yetişemediği işleri, yorgunlukları, bebeğini kucağına aldığı zaman biter gider. Tatlı bir huzurla gözlerine bakarken bebek ya da kollarında uyurken ne yorgunluğu kalır, ne uykusuzluğu.

Bir annenin çocuğuna duyduğu karşılıksız sevgi dünyanın bütün sevgilerinin üstündedir. İlk adımlarıyla beraber o da yürür dünyaya, hastalandığı zaman hastalanır, güldüğü zaman o da güler, yediği zaman ilk önce o doyar. Gelecek planlarını çocuğu üzerinden yapar çok zaman, hep başroldedir çocuk zaten evde. Gece uyku saatine göre ayarlanır programlar. Yaşam çocuk üzerine kurulmuştur artık.

İlk adımlar, koşmalar, yaramazlıklar, okul yılları, sınavlar, ergenlik çatışmaları, kendi kişiliğini bulmasavaşları derkenbirden büyük bir adam oluvermiştir. Ne zaman büyümüştür, ne çabuk geçmiştir seneler. Neler yaşanmıştır, neler yaşanmamıştır.

Bir gün onun da yuvadan uçma zamanı gelir. Kendi kanatlarıyla uçacak, kendi ayakları üzerinde duracaktır artık. Düşe kalka yürümeyi öğrenmiştir yanlış yapa yapa da yaşamayı öğrenecektir. Atar kendini yuvadan hayatın ta içine. Hayata tutunmaya çalışacaktır tırnaklarıyla. Kah başaracak kah üzülecek ama deneyecektir. Anne de artık uzaktan seyredecektir.

Annelik zor meslek. Dünyanın en güzel, en yaratıcı ama en zor mesleği. Küçük şeylerle mutlu olmayı, sabretmeyi, dayanmayı, güçlü olmayı, korumayı, kollamayı doğanın verdiği güçle içgüdüyle öğrenmekle mümkün. Annelik duygusu dünyada bir kadına verilen en güzel armağan.

Bütün annelerin Anneler Günü kutlu olsun…

Şükran Demirtaş