Annem'e...

Büyümeseydim, belki de delicesine oynayabilirdim sokaklarda. Akşam ezanı okunurken telaşla koşardım eve. 

Büyümeseydim, belki de hiç kendi anahtarım olmazdı. Parmaklarımın ucuna yükselip zile basmaya çalışır basamayınca kapıyı yumruklardım belki de..

Büyümeseydim eğer gördüğüm her oyuncağı ister alamayınca uzun uzun ağlardım. "sen kocaman kız oldun ne oyuncağı" diye azarlanmazdım belki de..

Büyümeseydim eğer dondurma yerken üzerime dökülecek diye şekilden şekle girmeme gerek kalmazdı, Döke saça yerdim canım ne çekerse.

Büyümeseydim annem senin kucağına gömülüp için için ağlar yine uykuya senin kucağında dalardım.

Kabuslarım hayatın kendisi olmazdı. Omuzlarıma bu kadar sorumluluk yüklenmez nefesim bu kadar daralmazdı belki de.

Büyümeseydim masumiyetim de kalırdı neşem de. Oysa büyüdükçe kayboluyor içimdeki saflıkta. Korku doluyor kalbim. 

Kamburlaşıyorum sırtımdakilerin ağırlığından. Aynı anda yüz bin düşünce geçiyor zihnimden ve ben hangi yöne parçalanacağımı bilemiyorum.

Duyamıyorum kimi zaman yağmurun çıkarttığı sesi. Güneşin benimle konuştuğu yok artık.

Büyüdükçe doğanın sesi kısılıyor. Kendi iç sesim de öyle..Bir tek senin sesin arınıp duyuluyor annem bu kargaşanın arasında.. Bir tek senin sesin yumuşatıyor öfkeden kasılan kalbimi..

Hayatın kavgasında meydanın tam da orta yerinde kırılmış düşlerimi toplarken buluyorum kendimi.

Susuz kalmış bir fidan gibi gün geçtikçe kuruyor içim. 

Büyümeseydim, belki de dans ederdim denizin şarkısıyla. gökyüzünü avuçlarıma sığdıracak kadar küçültür, pembe bir balonun içine koyardım kim bilir..

Gök kuşağının bittiği yerde bir küp altın bulacağıma inanırdım belki.. koştururdum saatlerce bittiği yeri bulabilmek için

Masalları gerçek, gerçeği masal bildiğim günler geride kalmazdı. arkadaşlarımla boyumdan büyük konuları konuşmaz

Küskünlüklerim zamana bırakılacak kadar derin yaralar açmazdı.

Büyümeseydim belki de kanıtlayabilirdim düşler ülkesinin varlığını.. 

Büyümeseydim eğer dünyayı değiştirebilecek gücüm olduğuna hala inanırdım.. bir zırh gibi giyerdim hayallerimi üzerime ve bilirdim ki dokunamaz bana hiçbir kötülük..

Yine biliyorum ki konuşmaz hiçbir çiçek.. Gökyüzünü avuçlarımın arasında saklayamam.. Dans edemem denizin şarkısıyla

Öyle büyülü ülkelere seyahat edemem.. Zaten bir önemi de yok artık bütün bunların.. 

Büyümek, zamanın düşlere oynadığı en adi oyun..

Dedim ya annem büyümeseydim eğer senin kucağına gömülüp için için ağlar yine uykuya senin kucağında dalardım ve 

Bilirdim ki huzura açılan kapı senin kollarındadır.

Bilirim ki sen def edersin etrafımdaki kara bulutları..onun için bir anlamı yok diyorum zamanın benden parça koparmasının. 

Korkularımın bir anlamı yok senin yanında. 

Sen annesin, çünkü sen zamanın üzerinde, ayaklarının altına cennet serilen, çünkü sen nice sultanları dize getiren, çünkü sen meleksin çocukları korumak için gönderilen.. 

Sen annesin bir gün değil her gün dilimde her gün gönlümdesin..

Sen benim en büyük şansım en hayırlı duamsın annem..