Annem Keziban

23 Mart 1980 ‘de annemi kaybettik...

Bu şiiri onun için yazdım, vefatının 32. yılında

Rahmetle ve saygıyla anıyorum.

Kıraç

Topraklarda

Dağ çiçekleri açar

Güneş mutluluk dağıtır

Kelebekler yalnız uçar

Çocuklar çiğdem toplar, nergis getirir

Kuşlarda mavi göklerde kanat çırpar

Ya karanlık dünyamız da olumsuz bir Pazar günü

Bir mum söner bir daha yanmamak üzere

Evlere sis dağılır, hüzün çöker

Güzel anam, tatlı anam garipsi etmiş elveda

Âşık Veysel’in toprağına kavuşur

Gökte bulut, yağmurda umut

Annem artık meleklerle konuşur

Ufuklardan bir ses gelir dili Kur’an

Eli Furkan anneciğim Keziban

***

Ocaklar

Tutuşur

Ocaklar umut taşır

“Yer demir, gök bakır “

Kara haber tez ulaştı aniden

Mardin, Şanlıurfa ve Diyarbakır

Kötü karamsar bir geceydi

Kötü bir düş gördük

Yayan yapıldak düştük yollara

Ağlıyordu Şerif, Kadir, Gülistan

Ölüm acılı bir söz, kör yılan gibi

Kıskıvrak acımasızca sardı bizi

Bin kere, yüz bin kere yaşadık onu

Ah hemşerim, Cahit Sıtkı kulakların çınlasın

“ Geç fark ettik taşın sert olduğunu”

“Su insanı boğar, ateş yakarmış”

İnsan bugüne gelince anlarmış

Uzaklardan bir ses gelir

Özü Kur’an, sözü Furkan Keziban

***

Ne

Denli

Güzel söylemiş şairim:

“Yalvarmak, yakarmak nafile bugün”

En güzeli Allah’a sığınmak

Budur ancak her şeyden güzeli

Yürek kor gibi, gözlerimiz nemli

O artık dönmemek üzere göklere uçtu

Sevdiklerine, dostlarına çoktan kavuştu

Ve bir ağıt ki yakılır pek yaman

Saat ve zaman, bir başka türkü, bir başka destan

Ruhun şad olsun Anneciğim Keziban

Gözü yaşlı bacım, kardeşim Gülistan

Abdülkadir GÜLER

27 Mart 1980 - Diyarbakır

23 Mart 2012- Söke.