Annem öldü

-Aloo baba hemen İzmir’e gel
-Ne oldu oğlum!
-Sen gel İzmir’e
-Ne oldu söylesene, neden geliyorum?
-Babaannem öldü.
-Nasıl yani benim annem mi?
-Evet !

Haberi böyle aldım. Annem evde öldü. Beyin kanaması geçirmiş . olduğu yere yıkılıp kalmış. Bir daha da kalkamamış. Dün dün akşam yanına uğrayıp elini öpmüştüm . Yüzüme baktı baktı

-Neden ben böyle oldum oğlum?

Bir şeyin yok anne.Vücutta bir takım maddeler eksilmiş , ilaç veriyorlar , bir aya kadar geçecek.

-Geçer mi?

-Geçer anne

Geçmedi annem. Dayanamadın. Gözlerinde inanmazlık , çaresizlik, güvensizlikle gittin. Oldum olası inanmamıştın zaten iyileşeceğine. Götür beni eve der dururdun. Hastaneleri hiç sevmezdin. Şimdi kim bilir nerelerden, bizlere bakıp gülmektesindir.

Bu bayram nohutlu pilavı kim yapacak anne? Babam şimdiden arar oldu seni. Gene gelecek misiniz bayramda der durur. Bozuk paraları ben kime vereceğim dağıtsın diye mahallenin çocuklarına . Ölüm niye gelmişki bu dünyaya. Neden her şeye çare bulmuşlarda bu ayrılığa çare bulamamışlar.

Ben daha bir korkar oldum telefonlardan . daha bir sıkı sarılır oldum sevdiğime . Ayrılığın korkusu benliğimde, ellerim bırakmak istemiyor onu, sanki her an kaçıp gider bir kere daha yalnız kalırım diye .

Güle güle Anne . Umarım gene görüşürüz