Annem sen bana kalansın

O şefkatli kucağı ne çok özleriz. Yaş sınırlaması yoktur hiçbir zaman o sımsıkı saran kollar sevgi ile bakan o gözler ve sıcacık o kucak.

Kendimizi çaresiz, mutsuz, yağacak bir bulut kıvamında hissettiğimiz anda koşar sığınırız o güzel kucağa. Sabırla dinler, senin için hüzünlenir ağlar bilirsin ki bu duygusu katışıksız evlat sevgisidir.

Yıllar öncesinde sanki içinde doğmuşçasına otobüste benimle yer değiştirip benim onun güvenli sırtımda yatmamı isteyen sesi halen kulağımda.

“sırtıma koy başını” demiş beni adeta sanki sezdiği o tehlikeden korumak istercesine saklamıştı.

Uyku içinde o fren sesini duymamla fırlamıştım ayağa…. Sonrası mı? Benimle yer değiştirip beni koruyan annem hayatını yitirdi idi bu kaza sonrası.

Aradan yıllar geçti…Üzerimde anacığımın yıllar önce benim annem örene kadar başının etini yediğim kırçıllı yeşil hırkam var. Lise yıllarında tüm arkadaşlarımın üzerin de hazırını gördüğüm o beli kuşaklı hırkalar vardı. Malum şartlarımız kısıtlı. Annemden bende istemiştim. Hemen bir çözüm bulmuştu kendine ait söktüğü bir yeşil kazağın ipine açık yeşil renkte bir ip alarak görenin ilgisini çektiği o hırkayı benim için örmüştü.

Yıllarca giymiştim bu hırkayı sonra kelebeğim talip oldu bu hırkaya. Şaşırmış idim kolay kolay hiçbir şeyi beğenmeyen kızım anneannesinin benim lise yıllarımda giydiğim o hırkaya sahip olmak istemişti. Gözlerim dolu dolu olup keyifle vermiştim anneannesinin elini değdiği bu sıcacık sevgi hırkasını.

Aradan 30 yılı aşkın zaman geçmiş ama canım annemin ilmek ilmek sevgi ile ördüğü yeşil kırçıllı hırka halen beni ve kelebeğimi ısıtmakta. Bir yandan yazımı yazar iken gözüm hırkamda önünü kavuşturuyorum daha bir ısınıyorum yıllara inat sıcaklığından güzelliğinden hiçbir şey kaybetmeyen anne elleri ve yüreği ile örülen hırkadan.

Karar veriyorum böyle bir hırka ben örüp,yıllarca yürekleri ısıtmalıyım.

Anneler günümü nedir o gavur adeti…Televizyonda yine atı şehit verdik haberi geçer iken terörün annelerin kuzularını ellerinden alması hangi anneye bu günün keyfini yaşatır sizce?

Yılın annesi diye çıkarılan adete de sinirleniyorum. Kim seçmiş kim koymuş bu yılın ayın günün anın annesi olma şartlarını?

Bakıyorum televizyonda annenize tencere alın tava alın mutlu edin annenizi diye.

Buyur!

Tencere ve tava ile anneleri mutlu edelim haydi…

Arkadaşımın eşi anneler gününde eşine tencere almıştı arkadaşım kıyametleri kopardı “bende babalar gününde tava almaz isem ne olayım” dedi. Dediğini de yapar mı yapar.

Haydi çıkardınız bu adeti illa hediye şart mıdır ki? Yürek dolusu “seni seviyorum anne” de yeter.

Sevgi ile annelerimizle uzun yıllar kalmanızı dilerim, ille de keşke dememek için sıkça aramalı gönlünü almalıyız karşılıksız veren o sevgi denizi annelerimizi.