Annem

    Annemi kaybedeli elli iki gün oldu. Yüreğim ve ruhum onsuz çok mutsuz. Ne yaparsam yapayım, biliyorum ki onun boşluğu hiç dolmayacak. Belki beni işitiyor, belki şu an görüyor bilemiyorum. Şu anda ne inancımı sorgulayacak durumdayım. Ne de ölümün soğuk yüzünü. Bildiğim terk gerçek onu hayatım boyunca artık göremeyeceğim. Ölüm anında yanında olmam benim için unutulmayacak anlardan biri oldu. Son nefesinde yanında olmam...

   Ah! anneciğim ne çok an paylaştık seninle ne çok şey konuştuk. Ne çok dertleştik. Kimi zaman yalnızdın yanımda kimi zaman yalnızdım yanında ama çoğu zaman ana kızdık. Yüreğimiz bir hayalimiz birdi. Kırgınlıklarımız, özlemlerimiz birdi. Bazen sana haksızlık yaptığımı düşünürdüm. Bazende senin bana. Ancak senin o büyük erdemli duruşun karşısında her şeyin üstesinden geleceğimizden emindim. Senin yanında hep çocuk kalmaktan kızardım bazen, oysa şimdi anlıyorum ne kadar çocuk muşum. Ben bir gecede büyüdüm. Sen benim ela gözlü, ak saçlı dilberimdin.Ne çok sevmişim seni ve ne çok seviyormuşum. elli iki gündür göz yaşım kurumadı. elli iki gündür  her nefesimde sen varsın. Sanki her yediğim içtiğimde , her oturup kalkışımda sen varsın.

Annem dağım, ırmağım, rüzgarım hayatımın en önemli insanı. Seni çok çok özledim. Bu yaşıma gelinceye kadar ilk defa bu kadar uzun görmedim seni, sesini duymadım. Sana annem demek ne güzelmiş. ANNEM  annem canım annem. Çok zenginmişim senle birlikteyken bunu anladım. Ne kadar şanslıymışım yüreğimdeki sevginin büyüklüğü beni gururlandırıyor. Herkes ölünce kıymetli olur, pişmanlıklar olur. Benim senle ilgili hiç bir pişmanlığım olmadı annem.

Şayet diğer taraf varsa seninle buluşacağımız anı sabırsızlıkla bekleyeceğeğim. Şayet yoksa ölümlü dünyanın, ölümlü insanı olarak, ölünceye kadar tüm benliğimde sen yaşayacaksın.

Her evlat annesini sever. Ama ben annem olmandan ziyade insanlığını, zekanı, doğallığını ve güzelliğini sevdim. Birlikte yaşlandık senle gözlerimin önünde akların arttı, bembeyaz oldu saçların. Pembe yanağın ve o güzelim gözlerin hiç değişmedi. 

Ah canım annem sensiz geçen her gün nefessiz kalıyorum. Ama senin o güzel yüzünde her zaman açan kır çiçeklerini hayal ediyorum. Gülümsen geliyor gözlerimin önüne, gözyaşlarımı silip gülümsüyorum sana. Dünyada onca zulüm varken bir tek senin yokluğun koyacak bana. 

Seni seviyorum güzel annem, ela gözlüm. Biliyorum ki hiç bir şey ölümünden önceki gibi olmayacak. Yine de biliyorum ki senin kızın olarak dimdik ve mağrur olarak asılacağım hayata.  Gülüm annem...