Anneme mektup

Yıllar önce o sıralarda 16 yaşında olan kızım, aramızda geçen bir kavga anında 'anne sen sevmeyi bilmiyorsun' ithamına karşın  'öğret o zaman bana' derken, kendimi çocuklarımı gerçekten sevmiyor muyum sorgusunun dehlizlerinde buldum.

Anne olup da sevmeyi bilmemek mümkün müydü ?

Düştüklerinde canım onlardan daha fazla yanmadı mı ?
Arkadaşları onları duygusal anlamda incittiklerinde, gururum onlardan daha fazla kırılmadı mı ?
Giderlerken arkalarından veya bırakırken onları arkamda, ağlamadıklarımda hiç değilse burnumun direği inceden inceye sızlamadı mı ?
Hastalıkların da başuçlarında olmadım mı ? Aşklarında dinleyici, başarıların da alkış, kızgınlıklarında sakinleştirici, gelebilecek her türlü kötülüğe karşı önlerinde kalkan olmadım mı ?
Hayalleri hayalim, umutları umudum, korkuları korkum olmadı mı ?
Yok hayır ! ben çocuklarımı çok sevdim, bir tek sevgi nasıl çizilir onu bilemedim.
Ne zaman sarılmam, ne zaman dizimi başlarına yastık yapmam gerekiyordu onu bilemedim..
Taklit edebileceğim öğretmenim hiç olmadı..!

Bugün senin doğum günün ANNE..!

Ne var ki kestiğin hiç bir doğum günü pastasının bir dilimine sahiplenemedim.. sen de benim her seferinde, dileğimin 'sen' olduğunu bilmeden üflediğim mumları göremedin..!

Haliyle, hiç bilemedin bana sahip olmanın zevkini ve haliyle de hiç süremedim sana sahip olmanın keyfini..

Mesela, yaşayamadık senle hiç utanmadan ağlayabilmenin ve gülebilmenin ve hatta birbirimizi fütursuzca kırabilecek kadar kavga edebilmenin özgürlüğünü..

Dört adet harf dizisi olarak kaldın hiç kullanılmayan.. kullanılsa da pek anlamı olmayan.

Bugün senin doğum günün ANNE..!

Bir Çin atasözü der ki; 'kopan bir ipe sımsıkı bir düğüm atarsanız, ipin en sağlam yeri artık bu düğümdür. Ama ipe her dokunuşunuzda canınızı acıtan tek nokta yine o düğümdür'.. İşte sen benim o düğümümdün, canımı hep en çok acıtan..

Bugün senin doğum günün ANNE..!

Görebilseydin, yokluğundan oluşan gülen dudağımın kıyısındaki hüznü..
Hakkımıza düştüğü kadarıyla yaşatabilseydik keşke zamanlarımızı yanyana..
Bazen, yastık olsaydı omuzlarımız ve dizlerimiz birbirimize, bazen de set olsaydı bedenlerimiz, kötülüklere amansızca dimdik durabilen..!
Ama olmadı !
Ne yapalım ?

Eğer hayattaysan ki onu da bilemiyorum, bugün 76 yaşına basıyorsun.
Doğum günün kutlu olsun..
Ama hep derim ya !
Bir sıfır yenik başlamamam için hayata,

 'Sen olmalıydın ! ben vardıysam eğer'..