Anneme

Bu gece uzun zamandır açmadığım ve neredeyse içinde ne olduğunu unuttuğum bir dolabımla ilgilenmek gereği duydum nedense...

Aşağı yukarı 12 yaşından beri yazdığımı bir kez daha hatırladım...

Ve bu gece; çıktığım bu uzun yolda, Keloğlan misali çıkın ım sırtımda yürürken gönlümün karnı acıktı.. Çıkınımı açıp içinden ne doldurayım gönlümün midesine diye düşünürken, hayatımda benim için varlığını nasıl ifade edebileceğimi şuan için bilemediğim ve kalemimin toparlayamadığı varlık, annem çıktı...

25 sene geriye dönerek anneme yazdığım bir şiir...

Bütün çiçeklerden yapılmış esans kokunla,

O yumuşacık kadife gibi tatlı sesinle,

O pırıltılar saçan yıldız misali gözlerinle,

Evimize neşe

Bize eğlence verirsin, benim yegane annem....

Seni üzmek istemem ama üzerim bazen,

Ne kadar pişman olurum bilsen o zaman,

O babamdan kalan inadım yüzünden,

Senden af dileyemem, af eyle annem....

Sen bizle olmayınca ev buz misali soğuk,

Seni aradığımda boğazıma dizilen hıçkırıklar boğuk boğuk,

Etrafa bakan gözlerim fersiz bir ışık,

Allah seni ayırmasın bizden benim yegane annem..

Sen yokken vücudumda dlaşır bir ürperti,

Ararım senin o yumuşacık şevkatini,

O beni saran benliğini, sıcaklığını, herşeyini...

Yüreğimin en güzel yeri sana ayrılı annem.....

23-şubat-1984/cumartesi saat:20:55

Özel günlere karşıyım şiirim tüm annelere ve anneme bugün armağan olsun.....