Annemi özlüyorum

Yüzünden eksik etmediği tebessümü,

Sevecenliği, güzelliği ile

Hayatımı dolduran kadın:

Annem,

Senli günlerimi özledim.

*

Bahçemizdeki turunç ağaçlarının

Dalları gümrah,

Meyvesi sulu, görkemli portakal ağacımız,

Duvara yaslanmış yaseminlerle

Sarmaş dolaş hanımeli...

*

Altı kişilik aileydik;

Annem, babam ve kardeşlerimle...

Sofralarımız temiz, bereketli;

Evimiz huzurlu, sevgi dolu…

Ön bahçede kurulurdu kahvaltı masamız,

Şakalarla, tatlı sohbetlerle

Süslenirdi soframız.

Babamın helâl kazancıydı

Boğazımızdan geçen nimetler...

*

Eksildik,

İlk yalnız bırakan babam oldu bizleri,

Yedi yıl aradan sonra da annem...

Önce çocukluk günlerimiz,

Ardından gençliğimizdi

Bizi terk eden…

*

Dört kardeşiz hâlâ,

Sanırım ayrılık vakti yaklaşıyor yavaş yavaş,

Parmak uçlarıma basıyorum,

Fark etmesin yaşadığımı diye

Şaşırtmak istiyorum Azrail’i,

Hissediyorum, bu kez sıra bende gibi!

*

Kimseyi yarı yolda bırakmadım,

Yanlış yaptığım olsa da

Kimsenin yanlışı olmadım.

*

Kızmayın bana sakın

Bağırmayın ardımdan,

Önden gidiyorum ki en güzel yeri kapayım.

*

Veda etmeyi sevmem,

Sevemedim hiç!

Yaşamın kırıntılarıyla yetinmedim,

Prensibim:

Ya hep, ya hiç!

*

Annemle geçen günlerimi özlüyorum,

Kurulmuş kahvaltı masası,

Tapusu başka ellerdeki

Artık bize ait olmayan evimizin

Gökyüzündeki bahçesinde,

Annem, babam...

Portakal çiçeklerinin mis gibi kokusu

Karışıyor kızarmış ekmek kokusuna.

*

Kızma annem,

Bu kez erken oturacağım sofraya!

HARİKA UFUK

ADANA

23 EKİM 2010

SAAT: 16.45