Annemi yolcu ettim

Özel günlerde dahi

Şiir yazmayı bırak

Okuması bile yapmacıktı

Benim için.

Bugün ise içim doldu taştı

İlk günkü âşıklar gibi.

Sen yola çıkar çıkmaz anacığım

Mesajlar çekmek geldi

İçimden.

İçi sevgi dolu sıcacık sözcüklerle.

Yetmedi gözyaşlarım

Midemin üzerindeki düğümün

Çözülmesine.

Nedir bu durduramadığım şey içimde.

Sallanır durur başımı döndürürcesine.

Her adımda senle birlikte

Yine günü doldurdum.

Fakat boşluğunu dolduramadı

Hiçbir gaile.

Börekler yaptım

Ayva tatlısına ( tabii şekersiz ) kaymak aldım

Yoğurt mayaladım

Derken gönlümü oyaladım.

Bunların hepsi senden bir tüyo

Biliyorsun.

Dün de böyleydi bugün de.

Değişmeyen tek şey işbirliği seninle

Ortak refah için birlikte.

Ortak bir nokta ise

Bana göre aramızda

Her ne kadar sen şimdi

Oturuyorsan da koltukta

“ Eylem adamıyız “ aslında biz.

Onun içindir belki de

Uzak kalışımız şiirden.

Onun içindir belki de

Yaldızlı sözcükler

Rağbet bulmadı bizim lugatımızda.

Sevgi yaşanılır, hissedilir dedik

Belki de eksik eyledik.

Dile düşen gönüldense

Bal eyleyebilirdik.

Bu yüzdendir belki de

İçimin coşkusu.

Iskalamak istemiyorum artık

Ve diyorum ki

Canımsın güzel anacığım

Yolun açık olsun

Bir daha gelmeye de lütfen

Gönlün olsun! Lütfen!