Annemin doğumgünü (Devam)

Yazımı bitirdikten 1 kaç saat sonra babam geldi. Elindeki doğum günü pastasını anneme göstermemeye dikkat etti. Babamın yanına hemen gittim ve elinden pastayı alıp bir yere sakladım.

Bir haftadır annem hem nezle-grip hemde boynu tutulmuş bir vaziyette yatıyordu. Annem ‘Bavulları taşıyacak halim yok’ diyordu. Bu nedenle büyüklerimizi görmeye gidemedik. O akşam babam kendi menüsünden bize özel yemekler yaptı. Bu özel yemekler ise Pirinç Çorbası, Pilav, Et sote ve salata idi.

Yemekler pişerken babama Milliyet Blog’da yazdığım yazıları gösterdim. Yazılarımın hepsini okudu. Babam bunların arasından en çok sigara konusu ile ilgili yazıyı beğendi.

Yemekler pişene kadar hepimizin karnı zil çaldı. Yemeklerin pişmesi epey bir zaman almıştı ama karnımızı doyurmamız yarım saati bile bulmamıştı. Yemekler öyle güzeldi ki…

Yemeklerimizi yedikten sonra babam, televizyonun başına geçti. Annem, masayı toplamaya başladı ve ben de duşa girdim. Sanki sıradan bir gündü. Duştan çıktıktan sonra annemle babamı televizyonu seyrederken buldum. Hemen babamın yanına gidip kulağına ‘Hadi baba anneme doğum günü kutlaması yapalım’ dedim. Babam da ‘ Sen geç hazırla ben anneni oyalarım’ dedi. Bende, anneme çaktırmadan mutfağa geçip masayı hazırladım. Ama o da ne! Pasta mumları yok! Bu durumu hemen babamın kulağına fısıldadım. Babam da ‘büyük mumlardan bir tane koy’ diye fısıldadı. Bende büyük mumlardan bir tane pastanın üzerine koydum. En sonunda masa hazırdı. Bende babamı çağırdım. Birlikte ışığı kapattık, mumu yaktık ve annemi çağırdık. Annem mutfağa geldi. Biz doğum günü şarkısını söyledik ( İyiki doğdun Anneee ). Annemde şarkının eşliğinde mumları üfledi. Mumu söndürdükten sonra annem gülerek bize döndü ve ‘ Bu mumdan başka mum yok muydu’ dedi. Bizde katıla, katıla güldük. Annemin söylediği bir kelimeyi burada yazamayınca, espriyi size anlatamadım. Ama annemin doğum gününde çok güldüğümüzü size anlatmak istedim.

İşte annemin doğum günü böyle geçti.