Annemin kursları!

Ayol, herkesin annesi bir takım kurslara gider, köşe yazısına konu bulamayınca mı annesinin kurslarını anlatacak diye veryansın eden bir grup özellikle okusun!

Cidden, ne yazarsam yazayım ille de moral bozacak bir şeyler yazan bir grup var; eleştiri başımın üstünde de, ipe sapa gelmez gerekçelerle yerle yeksan etmeye çalışanlar var: Vallahi, yağlarınız erisin! İlk etapta acayip üzülüyorum!

Yani, cidden harcadığınız emeğe değiyor; bir utanıyor, bir sıkılıyorum, hatta yetmiyor kendimi yerden yere vuruyorum! Vallaha!...

Sonra bir telefon geliyor, mesela, iyilik-sağlık falen feşmekan derken “Son yazım içimi cızlattı canım!” diyor…

“Salak, sen öyle san!” diye çemkirmeye başlıyorum!

Neyse…

Annem yetmiş sekiz yaşında bir kadın; aslında itiraf etmem gereken bir gerçek var!

Aklımda kaldığı kadarıyla annemin yaşını yazıyorum; zira annem tam olarak yaşını söylese de beynim algılayamıyor bir türlü!

Zira, aşk evliliği yapan annem ve babam arasında on yaş fark varmış!

Erkeğin kadından on yaş fazlası pek itibar görürken, bizimkilerde tam da tersiymiş!

Aşk evliliği yapan anne ve babamın arasındaki on yaş farkı annemden dolayıymış; ki biz bunu yıllar içinde alıştıra alıştıra öğrendik!

Üç-beş, en son sekizdi; yıllar sonra “on yaş” ifade edildi.

Aslında var ya, o aşkı gözlemlemiş biri olarak, gurur duymaktan başka bir başka duygu yaşamadım!

Yok, kandırdılar mı bizi gibi, falan feşmekan…

Bir tek şey oldu: Annem gerçek yaşını söylese de, beynim kabul etmez oldu!

Bir de, o dönemlerde kimlik çıkartma sıkıntıları duruma eklenince, ne annemin kimlik yaşı ezberimde, ne de gerçek yaşı; aslında belki böylesi daha güzel!

Hissettirdiği yaşıyla kabul ediyorum ve hissettiği yaşı hep on sekiz- yirmi beş arasında kalsın istiyorum!

******

Bir ay kadar önce, Türk Sanat Müziği ve Türk Halk Müziği kurslarına başlıyorum dedi; içimde kelebekler uçuştu!

Aklı başında kaç kişi anne ve babasının hayata bağlanmasından sevinç duymaz ki!

İzmir’in Karşıyaka Belediyesi altmış yaş üstü kişiler için kurs açmış; Türk sanat müziği, Türk Halk Müziği, Bilgisayar, Spor ve aklımda yanlış kalmadıysa resim kursu.

Sağlık raporu aldı annem, beş Tl aylık ücret ödeyerek seçtiği kurslara katıldı; aynı ücret ile her kursa da katılmak mümkün; beş Tl ise gittiklerinde ikram edilen çaylara katkı babında…

Amaç, yaşını başını almış kişilerin evlerinden çıkıp da, hayata tutunmalarını sağlamak; ellerine verilmiş söz ve müzikleri içeren teksleri görünce, ağlayasım tuttu!

Ciddi bir emek var; beş Tl çay parası denilenin ardında, ciddi bir yaırım var!

******

Annem, Allah uzun ömürler versin, sağlıkla, haftanın iki günü kursuna odaklanıyor; birinde rahmetli babamın en sevdiği şarkıyı söylüyor, diğerinde Türkü çığırtıyor!

******

Kursa katılanlardan yalnızca birisinin kızıyım; kimbilir daha kaç kız, kaç oğul aynı mutluluğu, aynı gülümsemeyi, aynı “Hah işte! Her şeye rağmen annem böyle güçlü, böyle yaşam doludur!” diye düşünmektedir!

******

“İlk kez o cesareti buldum kendimde” dedi annem, “Kim solo şarkı söylemek ister?” diye sorduğunda hocası, “Bir cesaret geldi, hayatımda ilk kez, rahmetli babanın en sevdiği şarkıyı söyledim!” dedi, telefonda…

Hangisiydi anne?

“Şimdi uzaklardasın, gönül hicranla doldu…”

Offf…

Annem, sana bu şarkıyı söyletme cesareti verenlere teşekkür borcumdur; anne ve babam olmanızdan dolayı duyduğum gururu ne desem ifade edemem; daha da söylecek söz kalmamıştır; neyse… Ve… Sevgiyle…

http://twitter.com/Gulgunkaraoglu

gulgun_2006@hotmail.com