Annemin okuma yazma öğrenmesi

Bu konunun, anılarımın arasında önemli bir yeri vardır. Zira okuma yazma bilmeyen annem azmi ve büyük gayreti, bizlerin de yardımı ile okum ve yazmayı öğrendi. Bu olay ailem için hem gurur, hem de büyük mutluluk oldu. Biz 7 kardeştik, ablamın vefatı ile 6 kaldık. Aramızda 2 şer 3 er yaş fark var. Kardeşlerimin hepsi de çeşitli üniversitelerde okudular. Çeşitli meslek sahibi olup dallarında başarılı oldular. Kulakları çınlasın şimdi diplomat olan kardeşim çok komik, esprili, bir çocuktu. Rahmetli anneciğime ısrarla “anne ne olur sana okuma, yazma öğreteceğiz bak reddedersen ölümüzü  gör” diye ısrar edince annem “aman oğlum hadi get bu yaşdan sonra ne okuma yazma öğrenmesi, benim vaktim mi var” diye reddetti. Gidip gelip sıkıştırınca ısrarlarımıza dayanamadı ve kabul etti. (Annemin konuşmaları aynen Erzurum şivesi ile yazılmıştır.)

Kendisinin isteği üzerine alfabenin harflerini küçük kâğıtlara yazıp sıra ile mutfak önlüğüne iğneledik. “önce ben, ahan ambu meretleri ezberliğim, sonra siz beni imtihan edin” dedi. Bir gün kardeşimle onu izlemeye karar verdik. Bir elinde süpürge salonu süpürüyor, bir yandan da dersini tekrarlıyor. Çocuklarının ismindeki baş harfleri büyükten küçüğe doğru ezberlemeye çalışıyor. “ambu Naile’min N si, n,n,n, vuyh Naile gızım canım çıhsın, zalıma düştün mesut olamadın ben nerelere gidim” biraz ağlıyor bir süpürge yapıyor ve “ahan bah ambu Nahide’min N si n, n, n, vuyh Nahide gurban olim anam oldun, babam oldun, gardaşım oldun Allah seni heç darda goymasın” yine bir süpürge. “ahan bu Oktay’ımın O si o, o, o, aman Oktay oğlum niye ele sinirlisen bu sinirnen seni el gızi çeker mi vallaha evlenmene garışmam vebala giremem” yine bir süpürge. Ahan ambu Korkmazımın K si. k,k,k Korkmaz senden çok çekirem oğlum her gün bir gız senirsen, bir gün de ne idügü belirsız bir gızi gelin diye getirirsen vallaha baban beni öldürür, yine bir süpürge. Ahan bah ambu Refik’imin R si, r, r,r. ola refik senin yüzünden ambele işkenceye düştüm ne yapim ben ezberliyim de gönlüz olsun. ( Kardeşim yılmaz Üniversiteden mezun olur olmaz Almanya’ya gitti.) Ahan bu Yılmaz’ımın Y si y, y, y.(ağlamağa başlar0 Oğlum Yılmaz memelerim sızlir beni goydun gâvur ellerine gettin gara gözlüm ecep ne yiyir içirsen oralarda ya bir gâvur gızi alır da gelirsen vallaha baban seni öldürür sakın, sakın ha.( Sıra babama gelir. Babamın ismi Şefik Ogün babamla münakaşa etmiştir.) Ahan bu bemirat (geberesice) Şefik’imin Ş si. Ezberlemirem anam, ezberlemirem.”

Biz bu komediye güle, güle katılıyorduk. Her gün değişik bir komedi ile Anacığım sayemizde okum yazma öğrendi bizleri mutlu etti nur içinde yatsın.

NAHİDE ÇELEBİ