Annemin terlikleri

Rahmetli babamdan bir kere dayak yedim.O da neden, biliyor musunuz? İlkokulda, bir türlü kerrat cetvelini ezberleyemiyordum. Yedi kere sekize fena takılmıştım. Aptal olmuştum, yedi kere sekizin kaç ettiğini, hiç bilmiyordum. Babam, uğraştı etti; yedi kere sekizi öğretti. Yedi kere sekizi bilmiyordum, ama babamın Zeynel Abidin Cümbüş' ten satın aldığı aliminyum dümbelekle, maaşallah dokuz sekizliği çok güzel çıkartıyordum!

Bir akşam, sevgili babam işten gelince beni çekti. Yedi kere sekizi sordu, bildim. Bu sefer, "sekiz kere yedi kaç?" diye sordu...Vallahi dumura uğramıştım. Sekiz kere yedinin kaç ettiğini
dakikalarca düşünmeye başlayınca, adamın sabrı taştı, bendeniz cennet kuşunu güzelce pataklamaya başladı! Babamdan bir kere dayak yedim, ama tam yedim. Ama bu dayak işime yaradı, yedi kere sekizin, ellisekiz olduğunu öğrendim hiç olmazsa!

Babanın eli ağırdır... Annenin vurduğu yerde gül biter.

Biz çocukken, TOKYO denen bir terlik çıkmıştı piyasaya. Süngerden, üfürükten bir capon icadı.
Annem de hemen kendine bir çift almıştı.

Benden iki yaş ufak bir kardeşim var. Çok yaramazdık. Zavallı annemi çıldırtıyorduk. Bizim kıçımıza o yeni aldığı TOKYO larla vuruyordu. Biz biliyorduk, TOKYO sünger olduğu için hiç acıtmaz! Ama artizlikten, AH, OH diye bağırıyorduk. Biz TOKYO ya razıydık. Çünkü eski takunyalar, maazallah hala hamamda duruyordu!