Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

10 Mart '12

 
Kategori
Öykü
 

Annen kaza geçirdi

Annen kaza geçirdi
 

Ekin'imiz Okul Müdürümüz Sayın Mehmet Kapçak'a etkinlik hakkında bilgi veriyor


Okuldan yürüyerek dönerim. Evimiz çok yakındır. On dakikada eve gelirim. Genellikle yalnız olmam. Komşu apartmanlarda arkadaşlarla birlikte yürürüz.


Annem, babam her zaman sıkı sıkı uyarırlar: "Sakın yabancılarla konuşma. Kimsenin arabasına binme. Kimsenin verdiği yiyeceği yeme" diye.


Annem de babam da çalışıyor. Evde babannem ve küçük kardeşim var.


O gün hava güzeldi. Arkadaşlarımızla şakalaşarak yürüyorduk. Yanımıza bir araba yanaştı. Temiz giyimli bir kadın ve erkek vardı arabada...


Biz de durakladık. Kadın bana baktı ve:

-Seda! Beni tanımadın mı? Neslihan Teyzen... Hani sizin komşunuzdum...

- Tanıyamadım, dedim.

Çok tatlı bir sesle:

- Annen ufak bir kaza geçirdi. Hastanede, merak etme, önemli bir şeyi yok. Acele seni görmek istiyor! dedi.


( Öykünün bundan sonrasını ben tamamlıyorum.)

Ne yapmalıyım diye düşündüm. Kararsızdım. Annem için canımı verirdim. Tabi bütün bunlar gerçekse. Ya gerçek değilse...

Sonunda kararımı vermiştim. Arabaya binmedim. Araba oraya park etti. İçinden uzun boylu, iri bir adam indi. Şapkasını yüzüne kadar indirmişti. Tanınmak istemediği her halinden belliydi. Ondan iyice şüphelendim. Arkadaşlarımdan ayrılarak her gün gittiğim bakkala girdim. Orada biraz oyalandım. Dışarı baktım, adam hala oradaydı ve elindeki telefonuyla ilgileniyordu. Bunu fırsat bilip eve doğru hızla koşmaya başladım.


Bu arada arkadaşlarım evlerine gitmişlerdi. Bizim eve haber vereceklerini düşünerek daha da hızlı koştum. Nefes nefese eve vardım. Kapıyı açanı görmedim. Birden burnuma bir koku geldi. Bu koku tanımadığım bir kokuydu. Bir an ne olduğunu anlamadım. Gözlerim kontrolsüz bir şekilde kapanırken son gördüğüm şey beni takip ettiğinden şüphelendiğim o garip görünümlü adamdı...


Kendime geldiğimde, tanımadığım bir evde olduğumu gördüm. Çok korkuyordum. Kendisini "Neslihan Teyze" olarak tanıtan bayanla, beni kaçıran adam da bu evdeydi . Başbaşa vermiş bir şeyler konuşuyorlardı. Konuşmalarından duyduğuma göre, adamın adı "Sinan mış. Neslihan kısa süre sonra evden ayrıldı. Evde sadece Sinan ve ben vardık. Sinan bana doğru gelerek korkunç bir sesle haykırdı "Söyle hadi, itiraf et!". Ama ben neyi itiraf edeceğimi biliyordum ki... Sinan, silahını belinden vçıkardı, bana doğru uzattı. Kalbim duracak gibi çarpıyordu. O korkunç sesiyle "Söyle! Söyle diyorum sana! Kaçarak kurtulacağını mı sanıyordun?"diye tekrar bağırdı...


O sırada annemin " Hadi Ekin'ciğim uyansana, saat yedi buçuk oldu, okula geç kalacaksın." tatlı sesiyle uyandığımda ağzımın boğazıma kadar kuruduğunu fark ettim...

Ekin DEMİRBİLEK 9.03.2011 Diyarbakır

*Yarım öyküyü tamamlama etkinliğnde birinci olan öykümüz. Öğrencimi kutluyorum...Birsen İNAL

 
Toplam blog
: 124
: 393
Kayıt tarihi
: 01.04.11
 
 

Diyarbakır’da doğdu, tam bir Diyarbakırlı olarak büyüdü. İlk okulu İsmet Paşa İlkokulu’nda, orta ..