Annen sana...

Bütün sarılmalar ablam kokardı
alaman şampuanlı yumuşacacık saçları dökülürdü
iki yanımdan boynuma...

bütün kırlangıçlar hep birden havalanırdı
hep çok uzaktı
hep çok yakın
hep pilavın bir kaşığında beyaz peynir...

eski sözcükleri ısıtırdık o yokken
eski gülüşleri kaynatırdık
acımız açılırdı
çıkardı içinden
çocuk yüzlerimiz...

körpe umutlar dizerdik
yaban çileği ipine
kırmızı...

ay aşınca geceyi kızılağaç dallarından
idare lambasının duvarı kaplayan gri denizinde
silik vapurlar geçerdi
köpüksüz
sessiz
alarga...

iki yüz arası
mermer heykeller kadar ürkek
yıkık güveler şehri
her yer sur...

veyli hikayeler anlatırdı
hıncahınç bir korku ağırırdı
gözüm yüzüme sığmaz...

ne kötü
kandil kör
asa korkak.
bir ağlasam zehirzemberek
karanlık yıkılacak...

senin bilmediğin cankıpırtılarım var
mavilerim var
beyaz sakallarına uçurtma doladığım.
yeni açmış portakal çiçeklerim
kasımın ortalarında...

tepeleme gece doldu şimdi düşlerim salapurya
ambarlarda koyun koyuna ölmüş
tarlasız kuşlar
gelincinikler...
gitti gider...

kağıt kuşun kanatlarıydın
uçamadın
uçama
uç
ama
gelincinik
çapraz fişengli kurşun asker koruyamadı seni
''annen sana terlik pabuç alacak''...