Annesiz yaşam zor

Annelerimiz… Bu dünyanın en güzel varlıkları… Bizi doğurup büyüten, yaşamları boyunca her türlü derdimize çare olan güzel insanlar…

Ben annemi iki yıl öncesinin 18 Mayısında, akşamın hüzünlü saatlerinde kaybettim. Altı aylık çaresiz bir bekleyişin ardından ellerimizde kaydı ve bizi yalnız bırakıp gitti. Bunu hak etmemiştik. Ona daha doymamıştık. Ama ne yapalım ki Allah’ın takdiri böyle. Sevdiğini hiç belli etmediği annesine ve daha önceden gönderdiği küçük kızına kavuştu.

Rahatsızlanınca annemi ablamla alıp hastaneye götürdüğümüzde öğrendik acı gerçeği. Meğer annemiz otuz yıldır beyninde bir ur ile yaşıyormuş. Zaman zaman keşke daha önce bilseydim; neler yapmazdım ki diye düşünüyorum.

Annem benim tek güvencem, sığındığım korunaklı limanım idi. O varken hayat umurumda değildi. Gezip dolaşır tadını çıkarmaya bakardım yaşamın. Şimdi ne gezmekten, ne yemek yemekten, ne eğlenmekten, ne de sohbet etmekten zevk alır oldum.

Çok duyarlıydı benim annem. Sevgi ve şefkatle sürekli kollardı bizi; tüm dostlarını hiç ihmal etmezdi. Babamla birbirlerini çok severlerdi… O sevgi o kadar büyüktü ki, babam dayanamadı onun yokluğuna… İki yıl bile sabredemedi onsuzluğa ve 25 Kasım 2006 sabahı koşup gitti sevdiğinin yanına.

Rüyalarımda kavuşmuş ve mutlu bir ifadeyle gülümsüyorlar hep. Ama ben onlarsız yaşamayı hiç öğrenmedim ki. Onlarsız yaşam hiç bilmediğim korkular, hüzünler, acılar ve acımasızlıklarla dolu bir dünya… Ve ben hazır değilim tüm bunlara. Artık korkunca sığınacağım ana kucağım yok. Varlığıyla güven veren babam da… Şimdi tek sığınağım gözyaşlarım.

Pişmanlığım derin. Neden daha çok zamanımı onlarla geçirmedim?

Her hafta sonu onlara gidiyorum. Tüm hatalarım için, onları üzdüğüm her an için özür diliyorum. Ve Tanrıya yakarıyorum tüm günahlarını affedip, Cennete huzurlu ve mutlu yaşamaları için.

Evet sevgili dostlar!

Anne ve babalarınız yanınızdayken kıymetini bilin lütfen. Onlar bizim sahip olduğumuz en değerli mücevher, sığınacağımız en güvenli liman; sevgi ve mutluluk kaynağımız. Yanımızda yaşlandıklarında “off” bile demememiz gereken en değerli varlıklarımız.

Unutmayınız “Cennet annelerin ayakları altındadır”.

Hep sevgiyle ve sevdiklerinizle mutlu yaşamanız dileğiyle.