Aptal karga

Hep şu yaşamaya değer bulduğun hayattan bıkmak. Yaşamaktan, yaşamından bıkmak demek... Döndüğün çemberde hep kendi eksenin etrafında döndüğünü ve bir ilerleme kat edemediğini fark etmek. Şimdiki zamanla olan bağını gevşetip, umudu geleceğe bırakmak, bir nevi kölesi olmak yaşamın. Kendi çıkmazlarında kaybolmak... Ertelemek zorunda kalmak yaşamı, ertelerken vazgeçtiğin zamanın bir daha eline geçmeyeceğini bilsen bile,  seni buna zorlaması yaşamın... 

Bilirsin istersen ertelememek de elinde; ama gelecek güzel günler için ertelemek gerek, geleceğe bağlanıp umutlar denizinde yüzmek... Peki bu hayatın kölesi olmak mı demek? Aptal karga gibi ağzımızdaki peyniri tilkiye kaptırmak değil mi? Hatta aptal karganın peyniri bilerek vermesi daha lezzetli peynirin hayaliyle... Bu durumda peki akıllı mı oluyor aptal karga?