Arada bir..

Hepimiz yaşam dediğimiz hapishanenin içinde, kendimizi çevreleyen ateş çemberinin içinde yaşıyoruz. Hani akrepler vardır, etraflarındaki ateş çemberini geçemez ve sonunda kendi kendini sokup öldürürmüş ya, işte tam akrep misali hayatımız. Sıkışıp kaldığımız çemberin içinde, kendi kendimize zarar veriyoruz.

Gittikçe daralan çemberin sıkıcı, ruhumuzu yıkıcı, her günü birbirine benzeyen hayatlardan kaçmak isteyen, kaç kişi var?. Her yaşadığımız gün bir öncekinin aynı değil mi sanki? Neredeyse, dakika dakika neler olacağını önceden tahmin edebildiğimiz bir yaşam sürmüyor muyuz, sanki?.

Bu sakin, bilinen hayattan, dolu dolu bir hayata kaçımız kaçmak istemiyoruz ki?

Peki alıkoyan nedir bizi bunu yapmaktan?

Candan Erçetin'in " Arada bir " şarkısı geliverdi aklıma birden.

" Arada bir bir yanım
Kaçsam diyor uzağa
Katsam diyor önüme
Canımı yorganımı

Arada bir bir yanım
Düşsem diyor tuzağa
Geçsem dünyanın derdini
Varsam cennetime diyor

Ama öbür yanım var ya öbür yanım
Amman öbür yanım korkak diğer yanım
Kurtulmak kolay mı kendinden
Sıyrılmak kolay mı derdinden

Arada bir bir yanım
Yıksam diyor şu dağı
Görsem diyor ardını
Yarimi yarınımı

Arada bir bir yanım
Küstüm diyor o yana
Senden dost olur mu
Korkarsan kaybettin diyor "

İşte diğer yanımız bizi alıkoyan.

Düşelerimizde gitmek istediğimiz yer, yaşamak istediğimiz hayat, sisli bir görüntüdür çoğu zaman. Bir hayaldir asla gerçekleşeceğine inanmadığımız.

Hüzünlerimizin nedeni biziz aslında. Olması gerekenlerle, olmasını istediklerimiz arasında sıkışıp kalıyoruz. Hayatımızı kendimize yarı açık hapishane haline getiriyoruz. Sadece arada bir perdeyi aralıyor ve dalıyoruz hayallere, asla gerçek olabileceğine inanmadan..