Aralanır Kapı Bir Zaman

son adımında silinir ayak izleri

ışıksız / karanlık gözlerini

eski bir şarkının kanayan hâtırâsına bırakır

gece erken iner / erken iner gece

bir deli dumruldur gökyüzü

kim bilir yine de/ umulmadık bir zaman

çıkar gelir ansızın kapıdan

bir yağmur sesiyle açar nefesini toprak

ve bir kardelen fışkırarak

duru beyazının ışığını yüzüne vurur

döner zaman yeniden / yine

sonra batık gemiler çıkar

deniz diplerinden karaya

boyanır paslı demirleri, yaraları kapanır

yaz kumlarından kaydırılıp hayata

yeni parlak boyasıyla salınır

bir martı onarır iç yıkıntısını

suya değdirip ayaklarını

konuşur bütün sustuklarını

kaldığı yerden yine/ yeniden sular kabarır

karada boy atar başaklar

set vururlar önüne neşeli şarkılar

kalır beklemede ölüm / durur

umuda kapı aralanır bir zaman

(.....karanlık ebediyete kadar değildir; öleceğini sandığın günler de geçer....)

26 Mayıs 2009

Hâdiye Kaptan

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....