Arayış...

Varılmayan yollar vardı, belki belki dönülmeyen gidişler... En çok kendiyle hesaplaşmasını kaybediyordu insan, ceza vermeksizin infaz ediyordu kendi benliğini. İç döngüsünde olanlardan haberi olmadan dışarda olup biten ne varsa düşman kesiliyordu. Huzursuzluğunun bile huzuru kaçmıştı o kadar ki...Belli belirsiz sevinçler takıştırmıştı süslü püslü bir o kadar dışsal malzeme ile nereye kadar mesut olabilirdi daha ne kadar özünü haykırmadan yaşayabilirdi? Her bir sokak başında durup durup geriye bakarak daha ne kadar bitimsizliğine varabilirdi???

Belki varacak bir yerde yoktu aslında, sırf amacı olmanın yüksek rütbesine sahip olmak istiyordu, yine yanılmak yine denemek istiyordu. Yanılmadan nasıl hayıflnabilirdi hayata, kimden çıkarırdı sonra acısını yaşamı anlayamadan geçen bunca zamanın? Biliyordu bildiği çok şey vardı, ama bir o kadar bilemediği ve belki bilmek bile istemediği. Paylaşmak neydi, verebilmek neydi, sevgi neydi, insan neydi?????