Arayış

Akşam oluyor, güneş yavaş yavaş batmaya başladı. Ben yine, her günkü gibi kendimle baş başa dolaşıyorum sokaklarda. Niçin her gün bu saatlerde aynı şeyi yaptığımı ben de bilmiyorum. Şehirdeki her sahafı, her kitapçıyı tek tek dolaşıyorum. Her kitaba tek tek bakıyorum defalarca. Daha önce okuduklarıma bile. Hatta bir kitapçıdan diğerine giderken yolumu olabildiğince uzatıyorum. Yürümeyi de seviyorum kitaplar kadar, insanları gözlemeyi de.

Bir kitapçıdan diğerine giderken, kitapları bırakıp insanları okumaya başlıyorum. İnsanlar birer sayfa gibi önümde. Gördüğüm her yeni insan yeni bir sayfa demek. Hareketleri, sözleri, duyguları ve düşünceleri ise bu sayfadaki satırlar, satırlardaki tanımlamalar, tamlamalar. Sonra yeniden bir kitapçıya giriyorum.

Önce yeni yayınlar kısmına gidip yeni çıkan kitaplara bakıyorum ve dünden beri yeni bir kitap çıkmadığını görüyorum. Ardından artık hepsini ezberlediğim ve niye ısrarla yeniden baktığımı bilmediğim diğer kitaplara yöneliyorum. Bu da fazla sürmüyor, ilgim kitapçıdaki diğer insanlara kayıyor ve onların kitaplar ya da başka şeyler hakkında olan konuşmalarını dinlemeye başlıyorum. Ne var ki bu konuşmalar da kitaplar gibi, bir önceki günkülerle hemen hemen aynı oluyor.

Bilmiyorum ki neden her gün her kitapçıdaki her kitaba, her insana bakıp onları inceliyorum. Belki de bir insan veya bir kitap arıyorum. Kitaptan da öte bir satır. Siyah bir şeritle kapatılmış bir satır. Evrenin sırrını açıkladığı için tanrı tarafından sansür edilmiş bir satır.