Ardına bakmadan git

Terk etmelerden sonra ne zormuş içimizdekini söküp atmak.
Ne acıymış yaşanılanları düşünmek, düşüncelerle boğulmak.
Yeni den doğmaya yeni aşklara yelken açmaya cesaretim yok derken aslında nasıl da dört
gözle beklermişiz yeni umutları.

Seviyorum ama ne kadar ?
Bilmeden yaşamışım onca yaşanılanları
Alışkanlığımmışsın sevgi değilmişsin
Cesaretimi kırmışım seni alışkanlık yaparak
Gönül kapılarımı kapatmışım senden başka yok sanarak.
Gittiğin gün çırpındım
Avutamadım kendimi
Olmaz dedim, onsuz yaşayama soluk alamam dedim.
İçimden gün gün gittiğinde anladım
Oysa ben sensizde var olabilirmişim
Oysa sen olmadan nefes alabilirmişim
Ben, beni ölümle terk edenlerin yokluğuna alışmışken
Senin yokluğuna alışamam diye kendimi kandırmışım

Şimdi hayatımıza, bize onca yaşanılanlara arkasını dönüp,
Onca hatırayla bizi baş başa bırakan yüreklere veda edelim mi ?
Onlara onlar sız da yaşayabileceğimizi, önce kazanıp sonra kaybettiklerini hissettirelim mi ?



Git kilometrelerce uzağa git.
Yaşattıklarımı hayatına kattıklarımı umursamadan, ardına bile bakmadan git.
Yandı için yaktı da bilirim inkar etmem.
Madem gitmek derdin dönüşün olmadan ardına dahi bakmadan git.