Arena'da serenat vardı

Bir başka coşku vardı Arena'da o gün. Görkemli stadı dolduranlar keyifliydiler. Kendilerinden geçercesine şarkılar söylediler. Yeri göğü inlettiler âdeta. Balkondaki sevgiliye serenat yapan âşıklar gibiydiler. Birbirleriyle yarışırcasına ve de doksan dakika hiç susmadılar. 

Sahadaki futbol ya da sonuç umurlarında bile değildi bence. Takım 2-0 galipken bile tempo hiç düşmedi. Gözler hep balkondaki sevgilideydi. 

Balkondaki sevgili, gördüğü ilgiden çok mutlu oldu. Hattâ şaşırdı da... 

Hele o cep telefonlarıyla yaptıkları şov yok mu? Görüntü muhteşemdi.

Arena'yı binlerce ateş böceği sarmış gibiydi. Söylenen şarkılarla ışığın dansı, balkondaki sevgiliyi bitirdi. Gördüklerinden çok etkilenmiş olmalı ki şovu gülümseyerek kaydetti.

***

Görünen o ki Drogba'nın gelişi, futbolcular açısından bilmem ama seyirciler için iyi bir moral motivasyon kaynağı olmuş.

Drogba'nın gelişiyle ileri uçta oynayanlar arasında bir sıkıntı oluştuğunu görüyorum. Drogba oynadığında, Umut, Elmander ya da Burak yedek bekleyecektir. 

Elmander ve Umut'un yedek kulübesinde oturması pek sorun yaratmayacaktır. Ancak Burak sık sık yedeğe çekilirse huzursuzluk başlayabilir.

Burak'ın pazar günkü maçtaki ruh hâli gelecekte yaşayacağı sıkıntının dışa vurumu gibiydi. Önceki maçlara oranla daha hırslı ve gergindi. Hakemle gerekli gereksiz tartışmalara girdi. Gollerden sonra yaptığı sevinç gösterilerinin içinde gizlenmiş tepki görüntüleri vardı.

Attığı gollerden sonra, '''Ben buradayım, Drogba'ya ne gerek var!'' diye haykırdı.

Belki de bana öyle geldi.