Arif Baba

Arif baba sen de düştün

Ruhu bedende bulunca

İçin ağlar dışta köşktün

Fani dünya seni vurunca

Aha giderim der gibi

Yalan dünya gör gibi

Dere tepeler düz gibi

Isındı suyum ver gibi

Ne günlerdi Arif baba

Muazez büyük kız aba

Fadimen almadı yaba

Firdevs yakamadı soba

Nurdevs bak gelmiş yanına

Refref can katar canına

Umahan ottu başına

Hasene gel tek başına

Neden sen yemez içmezsin?

Nurullah var gidemezsin

Dünya geçti diyemezsin

Kazım seni sevdi bilesin

Mehmet Ali nerde desen?

Ali Osman’ a sorabilsen

Umahan nine duyabilsen

Mustafa dede gelebilsen

Palabıyıklar dökülmüş

Dudaklar susuz bükülmüş

Gözler küçülüp süzülmüş

Seni gören üzeyir üzülmüş

Herkesin gamı tasası

Bir ümit hastane kapısı

Kimindir kapı çalma sırası

Hastalık ölüm hayat yasası.

Cebirin Defteri ; 21, Aralık, 2010; Altıntaş