Aritmik şarkılar

Beti benzi atmış şarkılar geçiyor yaşadığımız günlerden. Ritmi şarkı sanıp kalpte aritmi yaşatıyor.

Sabahın mahmur saatinde, gecenin uykuyla randevulaşacağı bir zamanında, günün olur olmaz bir faslında bir bitse dediğim ne varsa çalınıyor kulağıma.

Arsız şarkılar bunlar, kapıdan kovsan bacadan, bacadan kovsan açık pencereden seğirtiyor.

Televizyonda, cep telefonlarında, mebzul miktarda soluk aldırmadan sinirleri dokuz sekiz attıran şarkılar çalınıyor.

Kaçarı yok, bir ağızdan veryansın ediyor radyolarda. Birinin lafını yarıda keser gibi başlıyor bir diğeri. Sonra yeniden...Hep böyle sürüyor bu düzen.

Günü birlik şarkılar; nakaratından geçilmiyor da, meramı anlaşılmıyor... Bir “yazlık iş” gibi plajlara, gece kulüplerine, müzik kanallarına, radyolara servis ediliyor. Dönüyor boca edilircesine üzerimize. Yazın çalınıp, kışın unutuluyor.

Bahara çıkmıyor.

Bakımsız şarkılar; ne kenarına, ne bezine bakılıyor.

Teknolojik hilenin sürüsüne bereket. Karganın nağmesi sanırsın ki bülbül avazı ...

Akustik tatlar yok, varsa yoksa dijital bir kirlilik...

Kapı gıcırtısı, ömür törpüsü...

Yarınsız şarkılar; tınısı ömrümüzden çalıyor. Ne hatıraları çağırıyor, ne kadeh kaldırası geliyor insanın.

Ne hüzne teşne, ne sevince galebe. Sevmek mevsimi oturup dinlesen, sevimsiz şarkılar geçiyor sokaktan.

Zaman aşımsız hüzünlere deva değil hiç biri. Hikâyesizler, yıllara yayılmadan kapıyı çarpıp çıkıyorlar. Yarına çıkmaz oluşu umuru değil hiçbirinin.

Bir aşkın içine sızmaz, kafiyesi bol, anlamı kıt, ritmin üstüne zevksizce serilmiş albenisiz sözler geçiyor boylu boyunca.

İçinde yaşanmayan, yaşansa kalınmayan şarkılar çalınıyor. Yıllara vuramazsın kerametini, yıllar ki, kıymet bilir. Sarrafıdır şarkıların, hisseder bir şarkının kalbe takılıp kalacağı zamanı.

Hasılı, kalmadı ne “oda sıcaklığında şarkılar”

Ne de onların dilden dile yankıları...