Arka bahçemiz

Dostu olmalı insanın.....

''Arka bahçede varlığını sezdirmeden, mütemadiyen dikilen vefalı bir ağaç gibi köklenmeli hayatında; sen, her daim onun orada durduğunu hissetmelisin.''

diyor Can Dündar

Bizim siteler ;arka cepheleri arasında dikdörtgen şeklinde ortak bir bahçeye sahip. Daha bir kaç gün öncesine kadar cıvıl cıvıl kuş sesleri gelirdi, alt kattaki yaşlı komşu teyzemiz bunun sebebiymiş. Çeşit çeşit kuşlar gelirdi bahçeye , hani hiç sevimli görünmeyen kargaları bile yadırgamıyorduk artık , hatta kedilerle kuşlar da ekmek derdine birbirlerine alışmıştı. Komşu teyze bu hayvancıklar için hazırladığı ıslak ekmekli tepsileri yaz kış bahçenin değişik yerlerine bırakırdı. Ayakları ağrıdığı için evden dışarı çıkamıyordu o yüzden hava çok soğuk olmadığı sürece ön ve arka balkondaydı hep. Yoldan geçenlere selam verip, bir selam karşılığı dualar ederdi , . Geçen günlerde kaybettik onu . Evden çıkmayan hasta yaşlı teyzeyi uğurlamaya gelen kalabalık çok anlamlıydı.

Ama o ; kendi varlığının çok sevdiği birinin hayatını zorlaştırdığına inanmıştı bir kere kendisi gitmek istemişti hüzünlü bir veda ile. Oysa yanılmıştı şimdi bir yerlerden izliyorsa eminim pişman bile olmuştur. Çünkü esas onun yokluğunda herkes için(en çok da sevdiği için) hayat tahmin edemeyeceği kadar zorlaştı . Şimdi arka bahçemiz çok sessiz. Kuşlar, kediler yok, çiçekleri kimse sulamıyor.