Arka-taşlıktan arkadaşlığa geçiş

Arkadaş sayımız ne çok değil mi? Onlarca hatta yüzlerce arkadaşı olanımız var çevremizde.. Biraz abartı olacak belki ama "arkadaş" kelimesinin etimolojisine bakarsak bu kelimenin birbirinden farklı iki kelimenin birleşmesinden oluştuğunu göreceğiz.

Orta Asya'da yaşamaya başlayan Türkler savaştıkları dönemlerde sırtlarını kaya, taş gibi yerlere verip arkalarının güvende olduğunu bilerek savaşırlarmış, bu yuzden bizi kollayan bize destek olan, iyi kötü günü bizimle paylaşan kimseler arka-taş yani arkadaş diye anılmaya başlamışlar. Evet, günümüzde arkadaşlıklar o kadar gelişti ve değişime uğradi ki... Etrafınızda bu kadar insan varken kendinizi yalnız hissetiğiniz günler daha çok değil mi artık? İçinizdeki problemi paylaşmak isteyip telefona sarılıp aramayı düşündüğünüz arkadaşınız kaldı mı? Çok şanslı olan grubun içindesiniz o zaman...

Arkadaşlık kavramı artık sadece çıkar üzerine kurulu akraba, dost gibi diger kavramlar gibi... Hepsi yavaş yavaş anlamını yirtirmekte belki de kendi kalıbından çıkıp başka kalıplara girmekte.

Ayşe benden vazgeçmez, Yusuf beni kesinlikle yarı yolda bırakmaz, Zeynep onları değil belki ama beni asla unutmaz vb. cümleler kurup aksi yönde gelişen durumlarda ağzımız açık, 'bunu bana nasıl yapar' diye geçirdiğimiz olmuyor mu aklımızdan hiç? Güzel, o halde yüzde 70 ihtimalle kırsal kesimde yaşamaktasınız. Neden mi? Basit... Kırsal kesim teknoloji yoksulu olunca kentsel kesim yanında, arkadaşlık, akrabalık, dostluk ilişkilerine daha çok vakit kalıyor ayıracak.

Çok uzaklara değil, burda kimi zaman kendimizi kırsal kesimde hissettiğimiz nice yerleşim birimlerinde (İstanbul'doan bahsediyorum) insanlar birbirini o kadar yakından tanıyor ki... Çok geniş düşünmeye gerek yok! Oturduğunuz apartmanda, üst katınızda oturan yaşlı teyzenin ya da her gün işe giderken kapıda karşılaştığınız adını biliyor musunuz? Bilmiyor genelimiz, ben de bilmiyorum... Büyükşehir gün geçtikte bizi kendimizden uzaklaştırmakta bir yandan da bizi kendine bağlamakta... Bu İstanbul'un doğasından değil ama büyükşehir anlayışından; zaman kavramının kazandığı önemden, insanı bencilliğe sürüklemesinden, trafiğinden, havasından...