Arkadaşım az kalsın Bedevi damadı oluyordu!

Irakta çalıştığımız yerlerde Bedevi çadırları olurdu. Çayımız şekerimiz kalmadığı zaman gider onlardan isterdik.

Birgün çayı koydum ateşe fakat şekerimiz az!

“Varol git şu Bedevilerden şeker iste! Şeker az!”

Çay demlendiği halde Varol gelmedi! Ben de çadıra gittim.

“Neredesin yahu? Çay demlendi!”

“Bak Arap ne diyor!”

“Ne diyor?”

“Kızını çağırdı yanına, al götür bunu Türkiyeye dedi!”

“Kaç lira istedi kıza!”

“İki bin dinar!”

“Çok istemiş lan! Hangisine istedi?”

Çadırda beş tane kız var! En dolgununu gösterdi!

“Şuna!”

Bu arada kızlardan biri bize bir tas hurma getirdi!

“Varol , bin dinardan fazla verme buna! Resmi kurdan üç bin iki yüz dolar eder oğlum!”

“Alsam mı?”

“Al al! Durmadan beni anama götür demez! Hem gelsen de nerede bulacaksın? Bir ay burada sonra kimbilir nerede! Ben de çingene aldım rahatım!”

“ İyi fikir lan! Bak bu aklıma gelmemişti!”

“Nerede bulacağız sizinkileri diyorum sesini kesiyor!”

Şekeri aldık döndük! Çayı içerken aklıma geldi, hurmanın içine bakayım dedim!

“Varol bu hurmalar kurtlu lan!”

“Desene hep kurtlu hurma yedik!”

“Yok canım! Baktığımızda vardı sadece!”

Bedevi durmadan çağırırdı Varol’u!

“Varol taal!”

Varol’a her gittiğinde deve sütü içirirlerdi!

Varol burada evlendi ama Romanla mı bilmem! Sormadım!