Arkamızdan konuşulanlar

Kimse arkasından konuşulmasını istemez. Ama biz dahil herkes, birilerinin arkasından konuşur. Arkadaşlarımız, iş arkadaşlarımız, yöneticilerimiz, patronlarımız, aile fertlerimiz hakkında konuşuruz.

 

Bu konuşmalar genelde olumsuz ve eleştirel konuşmalardır. Bu konuşmaları o kişilerin yüzlerine karşı yapsak büyük ihtimalle kavga çıkacağı için arkadan konuşmayı tercih ederiz. Arkamızdan konuşan insanlara karşı ilk tepkimiz, yüzüme karşı niye konuşmadı oluyor. Peki gerçekten arkamızdan değil de sürekli yüzümüze karşı konuşulmasını ister miyiz? Ya da elimizde imkan olsa arkamızdan kimlerin, neler konuştuğunu duymak ister miydik? Yüzümüze karşı iyi sözler söyleyen insanların bizim hakkımızdaki gerçek düşüncelerini öğrenmek nasıl olurdu? Buna yüreğimiz yeter mi? Hiç sanmıyorum. Bu kadar gerçek bir hayatı kimse istemez galiba. Önemli bir sosyalleşme ve rahatlama aracı olan '' Gıybet Buluşmaları'' ortadan kalkarsa, bu boşluğu nasıl doldururuz o da ayrı. Ömer Seyfettin' in   Yüksek Ökçeler romanının ilginç bir konusu var. Evin hanımefendisi Hatice Hanım boyu kısa olduğu için evde yüksek ökçeli ayakkabılarla geziyor. Bu ökçeli ayakkabılar yürürken ses çıkartıyor. Bir gün rahatsızlığı nedeniyle çağırdığı doktorun tavsiyesiyle ökçesiz terlik giymeye başlıyor. Evin ahalisi eskiden ökçe seslerinden hanımefendinin geldiğini duyarken şimdi duymaz oluyor. Bu sayede Hatice Hanım arkasından çevrilen işleri ve konuşulanları duymaya başlıyor. Çalışanları işten çıkarıyor ama yeni aldıkları da bir türlü istediği gibi olmuyor. O da sonunda, doktorun ikazına rağmen yüksek ökçeli ayakkabıları giymeye başlıyor. Her şey eski haline dönüyor ama Hatice Hanım hiç birini duymuyor. Hiç olmazsa şimdi yüreğim rahat diyor.