Arkan Akkan'a

Gün geçtikçe arkadan sana benzettiklerimin sayısı azalıyor… Sanma ki siliniyorsun, sadece seni artık kimseye benzetemeyeceğim kadar çoğalıyorsun… 

Bazen özleminle baş edemiyorum. “Dünyanın öbür ucunda olsaydı ne de kolay giderdim”li bir cümlenin toprak altındasın… Devamlı birilerini yolluyorum yanına, selam söyleyeyim diyorum sana… Ama onlara da yetişemiyorum… 

“Ağlamayacaksın, güçlü olacağımıza söz verdik” diyorlar ben ağlarken; sadece bakıyorum onlara boş boş; “ben, ağlarken de güçlüyüm…” Son kareleri düşünüyorum, son cümleleri, son gülüşünü, son bakışını… Sonra, duruyorum... Bir şeyi kaçırdım galiba diyorum ve tekrar izlemeye başlıyorum seni: Son kareleri düşünüyorum, son cümleleri, son gülüşünü, son bakışını… 

En son nerdeyken gitmiştin yanımdan? Orası boşluk… Gel de doldur…