- Kategori
- Şiir
Arlet'e!
Arlet'e!
Kızım'a...
Beni hep sevdiklerim mahvetti
Güvendiğim insanların kurbanı oldum,
Ceylan gibi parçaladılar beni.
Kalbime yedim, kurşunların en acısını.
Sevdim sevilmedim, sevenim olmadı
Aşık oldum, aşık olamadım,
Kahverengi gözlü yar, bana yar olmadı
Anneler, babalar ayırır mı? çocuklarını!
Kurulan yuvalar yıkılır mı?
Bir baba nasıl der, bir çocuk varken,
Ben kızımı kız diye satarım!
Sattın mı? kızını kız diye!
Sen de gireceksin kara toprağa
Ben ölmeyeceğim der misin?
Bu fani dünya kime kalmış ki!
Sana, kızına kalacak,
Be hey Allah'ın sersem kulu,
Yaşamak, yaşatmak varken,
Kızının mutluluğunu, torununun sevgisini,
Neyle ölçebilirsin? mutlulukların, sevginin,
Terazisi icad edilmedi.
Paris, 01.10.2009