Arsız Zaman

Zamanın insanı içine çeken bir girdap olduğunu unutmuşum. En sevdiğim şeyleri tekrar etmeyi unutmuşum zamanla.. Zamanla sevmeyi, sevginin sarhoş eden nahoşluğunu, mutluluğun verdiği hazzı, gülmeyi unutmuşum zamanla...

Nasıl unutabilirim peki geçmişimi? Beni ben yapan, beni benden alan o kötü dumanları nasıl akıtabilirim hayat pencereden? Sobadan çıkan o katran kokulu dumanı pencere açarak yok ederdi eskiden annem. Peki ya ben? Gönlümün pencere kolunu bile unutmuşum. Unutmuşum da bir seni unutamamışım unuttuklarım arasından... 

Biricik kızım.. Biricik meleğim..

Düşerken "Anne!" dediğin o saniyeleri, doğarken ağladığın o anını nasıl da seyrettim acıyla. Sonra söz verdim kendime. İlk ve son olacaktı doktorun kalçana şaplattığı anda çıkardığın o kara çığlık... Hep mutlu olacaktık ben, sen ve zaman.. Babansız yola devam edecektik. Zaman seni kollarının arasına alacak, babanın yokluğunu silecekti hafızanın  en kuytu köşelerinden... Sonra bir gün okula gidecek kadar güzelleştin. Kalbinin yoluna kelimelerle ulaştım. Her öğrendiğin yeni bilgiyi bana anlattım, ben senin annen iken sen benim en minik en güzel öğretmenim oldun. Ama o gün, zamanın bize tıpkı baban gibi ihanet ettiği o gün, kalbinin yoluna giden trafikte çarptın bir kayaya.. Ağlamana bile fırsat vermedi seni benden alan zaman. Sözünün eri olduğu tek şeydi bu: Seni ağlatmadan almıştı canını.. 

Kurtaramadılar seni.. Ve o günden sonra da beni. Sen uyuyan bir ölü oldun ben ise uyuyarak ölmeyi bekleyen biri...

Sonra unuttum işte bizi biz yapıp tek bırakan zamanı..  Ne okuldan gelmeni beklerken defalarca baktığım saatler kaldı duvarda ne de uyanmanı sağlayan kırmızı alarm.. Gerçi denedim bir kere onu. Bu sefer dedim, çalsa uyanır mıydın tekrar? Yapar mıydı bunu? Hiçbir şey getiremedi seni...

Bundandır ki çekildim kabuğuma içimi açmaya çalışan insanlara hırladım bir kedi misali.. Belki de dün içine çekti zaman bizi ama biliyorum, yarın bir yıldız kayacak ve geri getirecek sana beni... 

Ah, benim gülüşünde bittiğim, inci tanem...

Arsız zaman geri verecek elbet bana seni...