Arsız

Umudu tükenmiş

Şiirlerde bir şeyler arayan yüreğim

Sevilmeyi bilmiyor

Seviyor sevinemiyor

Gülecek gülemiyor

Ağlayacak ağlayamıyor

Güzellikler özlenir oldu

Kusurlar gözlenir oldu

Nereden geldik nereye gidiyoruz

Kader, yazgı derlermiş

İyisi kötüsü varmış

Her sevenin yürek yarası vardır

Açan güllerde umut kapısı açılır

Saran yapraklarda yürek daralır

İnsan yaşar yaşamak ister

Çalışır çabalar karınca misali

Nereden geldik nereye gideriz

Kalabalıkta yalnızlığı biliriz

Ben neydim nerdeyim deriz

Dağlarda eriyen karlardan

Yamaçlarda açan çiçeklerden

Pınarda biriken sudan

Medet umarız bal yapan arıdan

Herkes beni yalnız sanırken

Beynimde, bedenimde çöreklenmiş

Sevgilerim, hayallerim, özlemlerim

Bilemiyorum kimi seveyim

Diyemiyorum kime güveneyim

Bekleyemiyorum kimi özleyeyim

Çocuk olamadım

Gençliğe doyamadım

Bu gün hedefler küçülmüş

Seçme şansım yok defterim dürülmüş

Her yer herkes böylemi

Benim ağaçlarım yapraksız

Benim dağlarım karsız

Benim yamaçlarım çiçeksiz

Benim kuşlarım kanatsız

Benim arılarım balsız

Benim gönlüm yarsız

Bu hayat bana arsız.

Cebirin Defteri; 23, Kasım, 2010; Altıntaş