Artık evde dura-Mayıs…

Mayıs ayı da güneşle birlikte arz-ı endam edince bahardan yaza doğru bir kıpırdanma içinde milletim.

1 Mayıs arbedesini de hallettik, birkaç gün konuşur,  tartışır, hatta biraz da akillere çatıp fikirlerimizi beyan ederiz, kendi fikirlerimizle memleketi tekrar tekrar kurtarıp günlük hayatımıza yine döneriz hep birlikte.

Kış yorgunluğundan çıkıp, baharla şöyle bir silkelenen yaz ve piknik severler kırlara, ormanlara açılmaya başladı bile.

Çöp mevsimine hoş bulduk hep beraber.

Yaza girer gibiyiz. Güneş tatlı tatlı içimizi aydınlattı, parlattı, içimize tatil umutları da yerleştirdi.

Evrene pozitif düşünceler yollamak gerek… Ama nasıl?

Olumsuzlukları görme, her şeye olumlu bak, sabırlı ve iyi niyetli ol, evrenden sana mutluluk olarak geri dönsün.

Olmuyor işte…

İflah olmaz piknik sever yurdum insanının tatil hafta içi ayrım yapmadan her allahın günü sahil yolunda gruplar halinde piknik yapıp, mangallarını yellemelerini, giderken de çöplerini götürmeyip hemen oracığa bırakmalarını görmeden edemiyorum.

Güzelim yemyeşil çimenlerin üzerindeki ve her ağacın dibine konuşlanmış çöp yığınlarını görmeden bir de olumlu düşünerek; “ne güzel, halkım eğlenmiş, yemiş içmiş işte” deyip,  üzerinden atlayarak sahilde yürümek mutlu falan etmiyor beni. Üstelik içimden veryansın ediyorum. Küfürün bini bir para. Bir de hayvanlar eşeleyip içindekileri etrafa yayınca seyredin ortalığın halini. En çok sabahları ortalığı çöp götürüyor. Her sabah o çöpleri toplayanlar bıktılar, bırakanlar bıkmadılar. İstisnasız her sabah güzelim parkta ortalığa yayılmış, akşam yemeği artıklarından, salata kabuklarına, kemiklerden mangal küllerine kadar her türlü çöpün üzerinden atlayarak kendime yol buluyorum.

Sahildeki her oturma bankının altındaki çekirdek kabuğu öbeklerinden söz etmiyorum bile.

İnsanların kabalığı, bireyselliği, adam sendeciliği de eklenince tam oluyor.  

Bir de adamın biri boğazını “bir takım eğlenceli” seslerle temizleyip geçerken tam önüme yere tükürmez mi? Aman Allahlım!.

Her şeye olumlu bakmam lazım, değil mi? Ben de adamın yüzüne gülümsemeyle bakamadım!

Tekrar bir okuyayım şu pozitif bakma konusunu…   

Şükran Okyay