Artık kopulmuş ipler,çare olmaz düğümler

Acı çığlıklar, ağıtlar, imdatlar ve havarlar bizim ülkenin silinmez kaderi olmuş.

Bizim ülkede analar, babalar, gelinler ve çocuklar gözyaşına boğulur ağlarlar.

Sadece bizim ülkede böyle erken göçer henüz baharı yaşamamış gençler,

civanlar, fidanlar.

Öte yandan sadece ithal damatlara mahsustur, yalılar, köşkler, saraylar, zevkler ve sefalar.

Umutlar kopmuş düğüm, düğüm bağlanmış, kökler topraktan ayrılmış, kurumuş

dallar,sararmış yapraklar.

Gökyüzünü kaplamış siyah dumanlar, yas tutmuş yağmurlar. Tek, tek yere düşüyor gökteki

yıldızlar.

Kinli, garezlilerin biriktirdiği çirkin emellilerin hesabını toplum gözyaşlarıyla, fidanlar

canlarıyla ödüyor. 

Ne yazık ki ödemeler bitmiyor, çirkin emellilerin hesabı bir türlü kapanmıyor. Toplum güvene,

huzura hasret bırakılıyor.

Gülmüyor bu toplumun yüzü bir türlü gülmüyor. Canlar bedenden ayrılıyor, vatan uğruna

göçenler geri gelmiyor.

Doğruyu dile getirdiğinizde bahar ayaz oluyor, yalan, hile kardeş olurken, doğru öksüz ve

yetim kalıyor.

Hüzün sarmış toplumun yüzünü bu toplumun yüzü ne zaman gülecek? Ülkeden ıraklara

giden güven ve huzur ne zaman ülkemize dönecek.

Ülkenin her tarafından “ Kara pazartesi acı haberler peş peşe geliyor “ başlıklı haberler

okuyoruz.

Nerede insan yaşamına saygı, barış dedikleri bu acı olaylar mıydı?

Hiçbir akıl, hiçbir vicdan bu olanları haklı bulmuyor. Gitmiyor, dağılmıyor ülkemizin üstündeki

karabulutlar dağılmıyor.

Nerede hatalar, yanlışlar yapıldı, kimse kabullenmiyor, toplumun huzurunu, mutluluğunu

kimse düşünmüyor.

Toplum pamuk ipliğine bağlı her taraftan kopmuş düğüm üstüne düğümlenmiş umutlarla

yaşamayı hak etmiyor.

Kıymetli okurlarımıza saygılar sunuyorum.

Mehmet BURAKGAZİ / MERSİN